قسمت بیستم . آوای هستی، موسیقی دشتستانی

در ردیف موسیقی ،ایرانی در مایهی ،دشتی ،گوشه ی دلاویزی وجود دارد به نام «دشتستانی» که یکی از زیباترین و جذاب ترین نغمه های ایرانی است و اگر آن را به نحو مطلوب بخوانند و یا بنوازند هر ایرانی صاحب دلی را تحت تاثیر قرار داده و وی را دگرگون می.کند زادگاه این موسیقی پر رمز و راز، منطقه ی دشتستان در شمال شهرستان بوشهر است که از دیر باز محل تولد، رشد و تكامل شورانگیز ترین نغمه های ایرانی بوده و موسیقی بخشی از زندگی مردم را

تشکیل می دهد.

آن دیار

آوازهای دشتستانی قطعات آرام و دل پذیری هستند که در مناطق دشتی، دشتستان تنگستان و سایر نواحی خشک و کویری جنوب ایران، با جان و روح مردم پیوند داشته و عموماً بار عاطفی غم انگیزی را القا می کنند. این نغمه ها در حقیقت بازتاب جور و ستم بزرگی است که طبیعت بر مردم محروم تحميل نموده و به عبارت دیگر موسیقی دشتستانی ترنم اندوه ناک آدمی زاده ایست که به دلو آبی از چاه یا قناتی قناعت کرده و به بذل اندکی باران دل بسته است.

این نغمه ها را غالبا با دوبیتی های فایز دشتستانی می خوانند و به هم آمیختگی و ترکیب شعر و آهنگ به حدی زیباست که گویی بهترین موسیقی دان ها و آهنگ سازان دنیا آنها را به وجود آورده و تنظیم کرده اند.