ژان ژاک روسو در سال ۱۷۶۱ میلادی در رمان خود بنام "الوئیز نو"، حال و روز قهرمان جوان رمان، سن‌پرو، را اینگونه توصیف میکند؛ سن‌پرو که به‌تازگی از روستا مهاجرت کرده، زندگی در کلانشهر را بمثابه "نزاع دائمی گروهها و فرقه‌ها، و جزر و مدّ بی‌وقفه پیشداوریها و عقاید متخاصم" تجربه می‌کند. " همگان پیوسته گفتار و کردار خویش را نقض می‌کنند" و "همه چیز گنگ و مهمل است، اما هیچ چیز تکان‌دهنده نیست، زیرا همگان به همه چیز عادت کرده‌اند".
سن‌پرو پس از اقامتی چندماهه در کلانشهر به معشوقه‌اش می‌نویسد؛ "تازه دارم آن حالت مستی و گیجی را حس می‌کنم که این زندگی پرتنش و متلاطم آدمی را در آن غرق می‌کند. با این شمار کثیر اشیا و موضوعاتی که از برابر چشمانم می‌گذرد، رفته‌رفته گیج و منگ می‌شوم. از میان این همه چیزهایی که برایم جذاب است، حتی یکی نیست که دلم را اسیر خود سازد، و با این‌حال مجموعه آنها بروی هم احساساتم را چنان تحریک می‌کند که از یاد می‌برم چه هستم و به که تعلق دارم.
برگرفته از کتاب "تجربه مدرنیته" اثر مارشال برمن، ترجمه مراد فرهاد‌پور

موسیقی متن؛ "باله فندق‌شکن" اثر چایکوفسکی