اکنون ادامه دارد..

قسمت بیستم و هفتم از فصل اول

مهمان: رسول صدرعاملی

با حضور: امیرحسین ماحوزی

کتاب و سایر انتشارات

فردوسی (هفته‌نامهٔ فردوسی یکی از نشریات مهم و قدیمی ایرانی)

تهران مصور (مجله ایی که با مطالب متنوع و مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هنری در هزار شماره و در قالب چهار دوره از سال ۱۳۰۸ تا سال ۱۳۶۰ منتشر شده‌است)

سپید و سیاه (نام مجله‌ای بود که از سال ۱۳۳۲ با مدیریت علی بهزادی، فعالیت خود را آغاز کرد)

زن روز (زن روز مجله‌ای از گروه نشریات روزنامهٔ کیهان است که دربارهٔ مدل‌های لباس زنانه، اخبار زنان، پزشکی، زیبایی، سرگرمی، کودکان، بازیگران، تاریخچهٔ لباس، که در ایران منتشر می‌شود)

اطلاعات هفتگی ( هفته‌نامه‌ای است که از فروردین ۱۳۲۰ خورشیدی منتشر می‌شود. عباس مسعودی بنیانگذار این هفته نامه بود.)

خواندنی ها (یکی از قدیمی‌ترین مجلات ایرانی بود که انتشار آن از سال ۱۳۱۹ خورشیدی آغاز شد و تا تابستان ۱۳۵۸ و حدود یک سال و نیم پیش از اعدام صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول آن، علی‌اصغر امیرانی، پیوسته انتشار می‌یافت)

شکار و طبیعت (دو ماهنامه ایی که در ایران در مورد شکار و طبیعت منتشر می شد)

رودکی (از مهمترین نشریات قبل از انقلاب)

جوانان امروز (نام مجله‌ای ویژه جوانان است که مؤسسه اطلاعات آن را از سال ۱۳۳۷ تا سال ۱۳۹۷ منتشر کرد)

هفت (ماهنامه‌ای فرهنگی و هنری بود که به مدت پنج سال از ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۶ منتشر می‌شد)

پشت پرده داستان : تأثیر قدرتمند منحنی تحول شخصیت (دارا مارکس، ترجمه ستاره عارف کشفی، انتشارات هرمس)

روایت بازگشت (هشام مطعر، ترجمه مژده دقیقی، انتشارات نیلوفر)

قضه ها از کجا می آیند؟ فیلم نامه نویسی و زندگی (اصغر عبداللهی، نشر اطراف)

در کلمات هم می شود سفر کرد (اصغر عبداللهی، نشر چشمه)

قلندریه در تاریخ (محمدرضا شفیعی کدکنی، انتشارات سخن)

جاناتان مرغ دریایی (ریچارد باخ)

شخصیتها (شاعر، نویسنده، بازیگر، کارگردان، خواننده، موسیقدان ….)

رسول صدرعاملی (روزنامه نگار، کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده ایرانی، زاده ۱۳۳۳ ه.خ)

عباس پهلوان (ز شناخته شده‌ترین روزنامه نگاران ایران قبل از انقلاب است و چهارده سال سردبیر مجله فردوسی، زاده ۱۳۱۶ ه.خ)

ارنست همینگوی(از نویسندگان برجستهٔ معاصر ایالات متحده آمریکا و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات، ۱۹۶۱ - ۱۸۹۹ م) 

رسول ارونقی کرمانی (نویسنده ایرانی، از مشهورترین، محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین پاورقی‌نویسان ایران در دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ خورشیدی، ۱۳۹۶ - ۱۳۰۹ ه.خ)

اسماعیل جمشیدی (نویسنده و روزنامه‌نگار ایرانی، زاده ۱۳۲۲ ه.خ)

مجید اسلامی (روزنامه‌نگار، منتقد سینمایی و مترجم اهل ایران، زاده ۱۳۴۲ ه.خ)

شادمهر راستین (فیلم نامه نویس ایرانی، زاده ۱۳۴۳ ه.خ)

کوروس بابایی (نویسنده و روزنامه‌نگار، با نام مستعار «بابا» و «جرقه»، ۱۳۷۵ - ۱۳۲۰ ه.خ)

فرهاد مسعودی ( نویسنده و روزنامه نگار ایرانی، آخرین مدیر روزنامۀ اطلاعات پیش از انقلاب، پسر بزرگ سناتور عباس مسعودی، بنیانگذار روزنامۀ اطلاعات، ۱۳۹۴ - ۱۳۱۸ ه.خ)

غلامحسین صالحیار (روزنامه نگار ایرانی، ۱۳۸۲ - ۱۳۱۱ ه.خ)

نوشابه امیری ( گوینده و روزنامه‌نگار ایرانی، زاده ۱۳۳۱ ه.خ)

ساموئل خاچیکیان (کارگردان، تدوینگر، نویسنده، آهنگساز فیلم و تهیه‌کنندهٔ ایرانی ارمنی‌تبار، ۱۳۸۰ - ۱۳۰۲ ه.خ)

امیر قویدل ( کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی، ۱۳۸۸ - ۱۳۲۶ ه.خ)

احمدرضا دریایی (روزنامه‌نگار ایرانی، ۱۳۸۷ - ۱۳۲۰ ه.خ)

خون‌بارش (امیر قویدل، ۱۳۵۹ ه.خ)

مهدی بازرگان تبریزی (سیاستمدار ایرانی بود که از ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ به‌عنوان چهل و یکمین نخست‌وزیر ایران فعالیت کرد، ۱۳۷۳ -۱۲۸۶ ه.خ)

فریدون جیرانی (کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، مجری و کارشناس فیلم ایرانی، زاده ۱۳۳۰ ه.خ)

حسین زندباف ( تدوین‌گر، کارگردان و تهیه‌کننده ایرانی، زاده ۱۳۲۵ ه.خ)

ایرج قادری (کارگردان و نویسنده، فیلمنامه‌نویس و بازیگر سینمای ایران، ۱۳۹۱ - ۱۳۱۳ ه.خ)

فیروز ملک‌زاده (مدیر فیلمبرداری اهل ایران۷ زاده ۱۳۲۴ ه.خ)

امیر نادری (فیلم‌ساز و نویسندهٔ ایرانی، زاده ۱۳۲۴ ه.خ)

رخشان بنی اعتماد(کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، مستندساز و کارآفرین، زاده ۱۳۳۳ ه.خ)

عبدالله اسکندری (طراح‌گریم و چهره‌پرداز و تهیه‌کننده سینما اهل ایران، زاده ۱۳۲۴ ه.خ)

پگاه آهنگرانی (بازیگر و مستندساز ایرانی، زاده ۱۳۶۳ ه.خ)

ترانه علیدوستی(بازیگر و مترجم ایرانی، زاده ۱۳۶۲ ه.ش)

سعید مطلبی (کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اهل ایران، ده ۱۳۲۱ ه.خ)

پیمان قاسم خانی (فیلمنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر ایرانی، زاده ۳۴۵ ه.خ)

جعفر مدرس صادقی (نویسنده، مترجم و ویراستار ایرانی، زاده ۱۳۳۳ ه.خ)

منیژه حکمت ( تهیه‌کننده و کارگردان ایرانی، زاده ۱۳۴۱ ه.خ)

نگار جواهریان (بازیگر ایرانی، زاده ۱۳۶۱ ه.خ)

اردشیر رستمی (کاریکاتوریست، تصویرساز، مجسمه‌ساز، معمار، طراح لباس، شاعر و بازیگر ایرانی، زاده ۱۳۴۹ ه.خ)

گی دو موپاسان (نویسنده فرانسوی، ۱۸۹۳ - ۱۸۵۰ م)

اصغر عبداللهی ( کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و داستان‌نویس ایرانی، ۱۳۹۹ -۱۳۳۴ ه.خ)

محمدرضا شفیعی کدکنی(استاد ممتاز دانشگاه تهران، ادیب، نویسنده، پژوهشگر و شاعر ایرانی، زاده ۱۳۱۸ ه.ش)

جبران خلیل جبران (نویسنده، شاعر، مجسمه ساز، نقاش، فیلسوف و هنرمند لبنانی، ۱۹۳۱ - ۱۸۸۳ م)

فیلم، سریال، تئاتر ، نمایشنامه و فستیوال

خانه سیاه است(فروغ فرخ زاد، ۱۳۴۱ ه.خ)

مرد شش میلیون دلاری (مجموعه‌ تلویزیونی علمی- تخیلی ساخت ایالات متحده آمریکا به کارگردانی چند کارگردان ازجمله رضا بدیعی، کارگردان ایرانی‌تبار است، ۱۹۷۳ م)

زن اتمی ( یا زن بیونیک، یک مجموعهٔ تلویزیونی علمی–تخیلی آمریکایی است که از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ میلادی از دو شبکهٔ ای‌بی‌سی و ان‌بی‌سی به روی آنتن رفت) 

بارتا (مجموعه تلویزیونی کارآگاهی آمریکایی است که از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ میلادی از شبکهٔ تلویزیونی ای‌بی‌سی پخش شد)

آیرونساید (مجموعهٔ تلویزیونی درام جنایی آمریکایی است که از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۵ میلادی، در ۱۹۹ قسمت از شبکهٔ ان‌بی‌سی پخش شد)

گل‌های داوودی (فیلمی به کارگردانی رسول صدرعاملی و نویسندگی فریدون جیرانی، ۱۳۶۳ ه.خ)

اضطراب ( ساموئل خاچیکیان، محمود قربانی، ۱۳۵۴ ه.خ)

رهایی ( رسول صدرعاملی، ۱۳۶۱ ه.خ)

می‌خواهم زنده بمانم ( فیلمی به کارگردانی ایرج قادری و نویسندگی رسول صدرعاملی، ۱۳۷۴ ه.خ)

گاو(داریوش مهرجویی، ۱۳۴۸ ه.ش)

مترسک (حسن محمدزاده، ۱۳۶۳ ه.خ)

شهر موشها (فیلم سینمایی عروسکی تولیدی سال ۱۳۶۴ به کارگردانی سینمایی محمدعلی طالبی و کارگردانی عروسکی مرضیه برومند، ۱۳۶۴ ه.خ)

تاراج (ایرج قادری، ۱۳۶۴ ه.خ)

دونده (امیر نادری، ۱۳۶۴ ه.خ)

پاییزان (رسول صدرعاملی، ۱۳۶۶ ه.خ)

قربانی (رسول صدرعاملی، ۱۳۷۰ ه.خ)

دختری با کفش های کتانی(رسول صدر عاملی، ۱۳۷۷ ه.خ)

زندان زنان ( منیژه حکمت، ۱۳۸۱ ه.خ)

من، ترانه ۱۵ سال دارم(رسول صدر عاملی، ۱۳۸۱ ه.خ)

زیبا صدایم کن (رسول صدرعاملی، ۱۴۰۳ ه.خ)

سایر

جستار(انشاء، بحث، فحص، پژوهش، طلب، مبحث، مطلب، معمولاً نوشته‌ای است که در آن استدلال‌های شخصی نویسنده مطرح می‌شوند)

ناداستان(ناداستان یا ادبیات غیرداستانی به نوشته‌های واقعیت‌محور گفته می‌شود که عناصر تشکیل‌دهنده آنها وجود دارند. نمونه این عناصر انسان‌ها، اماکن، تاریخ‌ها، آمار، و اطلاعات مستند هستند)

ملودرام (اثری نمایشی یا ادبی است که پی‌رنگ آن احساسی و متقدم بر شخصیت‌پردازی است. شخصیت‌ها در ملودرام، ساده و معمولاً کلیشه‌ای هستند)

اشعار و جملات و عبارات

تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر 

بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر

(مولوی)

————

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند 

نه هر که آینه سازد سِکندری داند

هزار نکتهٔ باریک‌تر ز مو این‌جاست 

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

(حافظ)

————

جمالِ شخص، نه چشم است و زلف و عارض و خال 

هزار نکته در این کار و بارِ دلداریست

(حافظ)

————

کار پاکان را قیاس از خود مگیر 

گرچه ماند در نبشتن شیر و شیر

(مولوی)

————

آن خواجه خوش لقا چه دارد 

بازار مرا بها چه دارد 

او عشوه دهد از او تو مشنو 

رختش بطلب که تا چه دارد

اندر سخنش کشان و بو گیر 

کز بوی می بقا چه دارد

گفتم به قلندری که بنگر 

کان چرخ که شد دوتا چه دارد 

گفتا که فراغتیست ما را 

کو خود چه کس است یا چه دارد

مستم ز خدا و سخت مستم 

سبحان الله خدا چه دارد

(مولوی)

————

به دریا مرو گفتمت زینهار 

وگر می‌روی تن به طوفان سپار

(سعدی)

————

چه نزدیک است جان تو به جانم 

که هر چیزی که اندیشی بدانم

(مولوی)

————

همه خانه‌ها که آمد در آن به سوی دریا 

چو فزود موج دریا همه خانه‌ها درآمد 

همه خانه‌ها یکی شد دو مبین به آب بنگر 

که جدا نیند اگر چه که جدا جدا درآمد

(مولوی)

————

قطره را تا که به دریا جایی‏ست‏ 

پیش صاحبنظران دریایی‏ست‏ 

ور ز دریا به کنار آید زود 

شود آن قطره ناچیز که بود 

قطره دریاست اگر با دریاست‏ 

ورنه او قطره و دریا دریاست

(فخرالدین مزارعی)

————

این عجب بحری که بهر نازکی خاک تو 

قطره‌ای گشته‌ست و ننماید همی‌دریاییی

(مولوی)

————

چو طفلی گم شدستم من میان کوی و بازاری 

که این بازار و این کو را نمی‌دانم نمی‌دانم

(مولوی)

————

مرا گویی که‌رایی؟ من چه دانم 

چنین مجنون چرایی؟ من چه دانم 

مرا گویی بدین زاری که هستی 

به عشقم چون برآیی؟ من چه دانم 

منم در موج دریاهای عشقت 

مرا گویی کجایی؟ من چه دانم

(مولوی)

————

چون بسی ابلیس آدم‌روی هست 

پس به هر دستی نشاید داد دست

(مولوی)

————

نه هر جای مرکب توان تاختن 

که جاها سپر باید انداختن

(سعدی)

————

نماید آینه سیمای هر کس 

ازیرا صورت و سیماش نبود 

به روزی صد هزاران عیب و خوبی 

بگوید آینه، غوغاش نبود 

ندارد آینه با زشت بُغضی 

هوای چهرهٔ زیباش نبود

(مولوی)

————

هله نومید نباشی که تو را یار براند 

گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟ 

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا 

ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند 

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها 

ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند 

نه که قصّاب به خنجر چو سر میش ببُرّد 

نهلد کشتهٔ خود را، کُشد آن گاه کشاند 

چو دم میش نمانَد ز دم خود کُنَدش پُر 

تو ببینی دم یزدان به کجاهات رساند

به مثَل گفته‌ام این را و اگر نه کرَم او 

نکُشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند 

همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد 

بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند 

دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش 

به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟ 

هله خاموش که بی‌گفت از این می <