الان که دارم اینارو می‌نویسم؛ تو روی همین تخت، یکم اون طرف‌تر خوابیدی. خیالم راحته چون صدای نفس‌هات رو می‌تونم بشنوم. بعضی‌ شب‌ها وقتی صدای نفس‌هات رو نمی‌شنوم، زل می‌زنم به قفسه‌ی سینه‌ت تا مطمئن شم بالا و پایین می‌ره. قدیم‌ها وقتی پیش مامان یا بابام می‌خوابیدم هم همینکارو می‌کردم. می‌دونی خیلی وقت بود که تصمیم گرفته بودم برات بنویسم، اما کلمه‌هام اونجوری که دلم می‌خواست کنار همدیگه نمی‌نشستن. راستش الان که فکر می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که من تا قبل از این دیدنِ تو، تعریفم از عشق، تعریفِ درستی نبود. به احساسم نسبت به آدم‌های قبلی زندگی‌م احترام می‌ذارم اما الان می‌دونم که هیچ‌کدومشون قابل لمس‌تر و واقعی‌تر از حسی که الان به تو دارم نبودن. وقتی با توام، انگار توی امن‌ترین جای جهانم. وقتی مشکلی پیش می‌آد دلم می‌خواد خیلی زود حلش کنم، برای همین حس می‌کنم ایگوهام دارن از بین می‌رن چون دلم می‌خواد کنار تو بهترینِ خودم باشم. حتی وقتی زندگی خیلی سخت می‌شه و مشکلات همینطوری پشتِ سر هم اتفاق می‌افته، اونقدرم بهم سخت نمی‌گذره؛ انگار قدرتِ روحم دو برابر شده. می‌دونم که نه تو به من نیازی داری و نه من به تو. برای همین هیچ‌ موقع اینقدر مطمئن نبودم از خالص بودنِ حسم به کسی؛ همینطور هیچ موقع از حسِ کسی نسبت به خودم هم این همه مطمئن نبودم. تعریفِ درستی ندارم برای این حس چون خیلی عمیق و گسترده‌ست، فقط می‌دونم که تا حالا روحم به کسی تا این حد نزدیک نبوده برای همین تصمیم دارم تا همیشه از این احساسم محافظت کنم. الانم دیگه نیازی به بیش‌تر نوشتن نمی‌بینم؛ تو بدونِ این که حرفی بزنم همه‌چیز رو می‌فهمی، چون تو خودِ منی اما در یه کالبدِ دیگه...
.
موزیک های بی کلام داخل کانال بارگذاری میشه
خوشحال میشم عضو شید اونجا هم کنار هم باشیم♥️😊

https://t.me/hnalii
https://www.instagram.com/alihaghani.nb