درسهایی از نهج البلاغه

حجت الاسلام قنبریان

۱۱ آبان۱۴۰۳

سه مبارزه ای که نباید بین شان خلط کرد!

1.     قیام درون جامعه اسلامی علیه جائر یا غاصب برای تشکیل حکومت ولایی

وجوبش منوط به شرائط و نداشتن توالی فاسد

 خطبه۵ در اینباره (افلح من نهض بجناح اواستسلم فاَراح)

- شرائط مثل یار و ناصر

- توالی فاسد مثل ارتداد عمومی (ر.ک: ولایه اللهیه الاسلامیه/ آیت الله مومن/ ج۱ص۱۷۲الی۱۷۸)

روایات تقیه و احلاس بیوت و مانند آن متعلق به این نوع مبارزه است.

2.     جهاد ابتدایی با مشرکان

منوط به حضور و اذن امام (بنابر مشهور)

واجب کفایی بر مردان سالم و توانا

صدر خطبه۱۴۶ در اینباره است...

الان محل ابتلاء ما نیست!

3.     جهاد دفاعی؛ که برخی فقهاء تا ۴قسم شمرده اند:

۱. برای حفظ اساس اسلام دربرابر هجوم کفر، به هدف محو اسلام

۲. برای دفع متجاوزان به خون و ناموس مسلمانان(چه کافر چه ناصبی)

- غارات در زمان امیر(ع)، داعش در زمان ما

۳. برای دفاع از مسلمانانی که با گروهی از کفار درگیرند و ترس مسلط شدن کفار بر آنان است (ولو اساس اسلام در خطر نیست)

- دیروز جنگ ایران و روس، الان لبنان و اسرائیل

۴. بیرون راندن کافران اشغالگر از سرزمین اسلامی

- مثل الان فلسطین

- این اقسام را کاشف الغطاء افضل و کشته اش را مثل شهید در رکاب حسین(ع) می شمارد!

اغلب صور این جهاد : بی نیاز اذن امام و فقیه/ واجب بر مرد و زن، کوچک و بزرگ، سالم و بیمار، دور و نزدیک!/ جواز همکاری با سلطان جائر در آن/ و...

ذیل خطبه۱۴۶ و خطبه های ۲۷ در اینباره است.

گلایه ای از حوزه در اینباره