1971'in 12 Mart'ında Demirkırat tökezledi. Aslında bilirsiniz, topallayan atları vururlar. Ama bu kez öyle olmadı. Türk demokrasisi aldığı yaraya rağmen koşmaya devam etti.

Çünkü 12 Mart bir "el koyma" değil, bir "uyarı"ydı. Generaller, "İstediklerimiz yapılmazsa el koyarız" diyorlardı. Ülke, bu Demokles Kılıcı'nın altında yeni bir döneme giriyordu. Olaylar karşısında aciz kalmış bir cumhurbaşkanı, koltuğunu bırakıp gitmek zorunda kalmış bir başbakan, yeni düşmüş bir Meclis, iktidarın ne tam içinde ne tam dışında dört general... Şimdi bu karmaşık denklemden bir çözüm çıkarılmasına çalışılacaktı. Ama nasıl ve kimle? 13 Mart sabahı Türkiye'de bu soruların yanıtını hiç kimse bilmiyordu...