Wsparcie: https://buycoffee.to/postironicznie

„Co nas nie zabije to nas wzmocni” czy „co nas nie zabije to uczyni nas słabszymi”? Czy porażka to coś, czego powinniśmy zawsze unikać? Czy uniwersytety są miejscami, gdzie powinno się tworzy bezpieczne przestrzenie, w których młodzi ludzie mają być chronieni przed konfrontacją z odmiennymi od ich własnych poglądami? Co to wszystko ma wspólnego z rozwojem psychologii i psychoterapii?

Wiele odcinków naszego podcastu poświęciliśmy pozytywnym społeczno-kulturowym efektom powstania kultury terapeutycznej. W najnowszym mierzymy się z odwrotną stroną medalu. Próbujemy pokazać, że zbyt skrajnie rozumiany postulat chronienia ludzi przed wszelkimi dyskomfortowymi sytuacjami, takimi jak choćby skonfrontowanie się z odmiennym od naszego poglądem wcale nie jest korzystny. Wyjście ze swojej własnej strefy komfortu / swojej własnej intelektualnej i światopoglądowej bańki jest przecież czymś, co pozwala nam się rozwijać. Nasz mózg potrzebuje wyzwań, także tych, które prowadzą do porażek. Porażka poddana refleksji i odpowiednio wykorzystana jest źródłem doświadczenia i wiedzy. Porażka uczy nas pokory, a pokora – w odróżnieniu od upokorzenia – jest nie tylko moralną cnotą, lecz również psychiczną i emocjonalną siłą. Zapraszamy do odsłuchania najnowszego odcinka, w którym poddajemy krytyce fenomen tzw. kultury sejfizmu.