Wie met name de eerste, onmiskenbaar deels autobiografische, romans van Daan Heerma van Voss leest, zal niet echt opkijken van de aanwezigheid van Dylan in het universum van de protagonisten. Die hoofdpersonen immers hebben niet zelden het gevoel net iets naast de werkelijkheid te staan en bezien ook zichzelf van buitenaf, zou je kunnen zeggen. En trouwens: werd de jonge schrijver van die boeken destijds niet ook gebombardeerd tot ‘stem van een generatie’? Genoeg reden, kortom, om de ongewilde stem van die andere generatie, en die andere buitenstaander, luid te laten klinken. Zo luid en nadrukkelijk als hij al sinds diens dertiende klinkt in de kamer van Daan Heerma van Voss.