Rob moet bijkomen van het nieuws op het immigratiekantoor. Aan boord van het schip destijds was niet één pasgeboren baby maar twee, zo blijkt uit nieuwe gegevens. Maar geen van beide heet Sarah. Laura merkt dat Rob in de war is. Hij heeft altijd één coherent verhaal verteld, maar de werkelijkheid blijkt ingewikkelder. Laura vraagt zich af wat het eigenlijk uitmaakt. Rob legt uit welke betekenis hij aan Sarah heeft gegeven in die extreem hectische periode. Hij heeft grip en houvast nodig. Rob moet weer aan boord, en Laura gaat weer naar huis. In Nederland volgt de ene politieke ontwikkeling op de andere. Het kabinet valt over migratie en de Tunesië Deal wordt gesloten. Rob wil grip krijgen op een ongrijpbare situatie en veel politici gebruiken de slogan ‘grip op migratie’, valt Laura op. Maar hebben ze dat wel? Europarlementariër Tineke Strik vertelt hoe de Tunesië Deal een goed voorbeeld is van het suggereren van controle. Laura zit in een cafe om de hoek van haar huis als ze een belangrijk berichtje van Angela krijgt.