Fotograaf Natascha Libbert legt vast welke invloed mensen hebben op de natuur, in foto’s die zowel beeldschoon als sinister zijn. Een donkerblauwe poel water in een bruin rotsachtig landschap, met een onnatuurlijk gele kraag langs de randen, het gevolg van een giftig meer dat is ontstaan na koperwinning op Cyprus. Of een dun struikje, dat wapperend in de wind nog net niet bezwijkt onder de greep van een zwart stuk plastic. Soms is het ook de natuur zélf die vernietigt: op het Canarisch eiland La Palma fotografeerde Natascha in 2021 de gevolgen van de vulkaanuitbarsting. Een dikke laag as die een auto bedekt, of een verwoeste bananenplantage. Vrijwel al haar werk laat zien dat het idee van maakbaarheid niet houdbaar is: er is altijd wel iets dat het perfecte plaatje verstoort. Natascha’s vrije werk wordt ook gevoed door werk in opdracht, onder meer voor De Volkskrant, de scheepvaart en KLM, en met name die laatste opdrachtgever levert een interessante contradictie op - hoe rijm je het maken van indringende foto's over de verwoesting van de aarde met werken voor een grote vervuiler?