Na een week stilte is het voor Arjen lastig om ineens weer met iemand te praten. In het eindgesprek met Jeroen van Kan geeft hij aan dat hij het goed heeft gehad, maar dat hij wel de behoefte kreeg aan gezelschap, mensen, en, uhm, internet. Vooraf gaf hij aan dat hij een van de meest ‘aangesloten mensen’ was, vergeleken met de andere deelnemers aan het project Een kamer in het verleden, hij is altijd online en telefonisch bereikbaar. “Dat verdween ook niet, de gedachte om te kijken of iemand je heeft gebeld. Er waren voortdurend impulsen dat er mogelijk iemand zou hebben gemaild.”

“Ik heb een leven aangemeten dat heel goed past in mijn uiteenlopende werkzaamheden en daarop is ingericht. De week in Lauwersoog leek in niks op het patroon dat ik normaal heb. Ik word in het dagelijks leven meer geleefd. Dat is misschien een verschil met de vorige deelnemers, die misschien meer gedisciplineerd te werk gaan. Weer zo’n zelfde dag, daar was ik klaar mee. Het was een heel ander bestaan dan dat ik gewend ben. Het was geen grote openbaring dat ik anders zou moeten leven…