Het is enorm hard gaan waaien. De boot is door de vorst ingevroren. De verwarmingsketel doet het niet meer, wat desastreuze gevolgen heeft voor zowel de kamertemperatuur als de warmwatervoorziening. Op woensdagochtend blijkt dat zelfs de watertank is bevroren, waardoor er geen koud water meer uit de kraan komt. Vanwege het ijs is het de vraag of de boot nog wel bereikbaar is. Hoe geraakt een verwarmingsmonteur op Senneroog? Zal er soms een ijsbreker worden ingezet? Ester blijft intussen hoopvol: “Aan mij zal het niet liggen, mij krijgen ze niet weg!  Gewoon laten zitten, die dichter op de boot. Dat kan ze wel hebben!”

Maar de boot is onbereikbaar geworden. Er worden nog naar andere oplossingen gezocht. Via een landtong aan de noordzijde, maar ook dat blijkt geen optie. Ester zegt dat er zelfs wordt gegrapt dat ze haar misschien met een helikopter komen halen. Ze blijft kalm: “Het is een enerverende situatie. Ik voel me hier eigenlijk wel gelukkig! Hoe meer een mens lijdt, hoe sterker het gevoel dat hij leeft!”