روزای روشن خداحافظ سرزمین من خداحافظ

روزای خوبت بگو کجا رفت به قصه ها رفت یا از اینجا رفت

انگار که اینجا هیشکی زنده نیست گریه فراوون وقت خنده نیست

گونه ها خیسه دلا پاییزه بارون قحطی از ابر میریزه

همه عزادار سر به گریبون مردا سر دار زنا تو زندون

انگار که شبه هر روز هفته از هر خونه ای عزیزی رفته

همه با هم قهر همه از هم دور روزا مثل شب شبا سوت و کور

نه تو آسمون نه رو زمین انگار که خوابیم کابوس میبینیم


از زمین دوریم از زمان جدا حتی نمیاییم به یاد خدا

نوبت میگیریم گیج و بی هدف واسه مردن هم باید رفت تو صف

روزا و شبا اینجور میگذرن هرجا که میخوان مارو میبرن

آخه تا به کی آروم بشینیم حسرت بکشیم گریه ببینیم

ای زن تنها مرد آواره وطن دل توست شده صد پاره

پاشو کاری کن فکر چاره باش فکر این دل پاره پاره باش