Terwijl filosofen vaak bekend zijn met het werk van Simone de Beauvoir en Hannah Arendt is het werk van hun tijdgenoot María Zambrano in Europa bijna onbekend. Zambrano was een Spaanse filosofe die tijdens de Spaanse burgeroorlog vele jaren in ballingschap in Latijns-Amerika leefde en tijdens het regime van Franco meer dan 40 jaar in ballingschap. Haar werk wordt gekenmerkt door burgerlijke betrokkenheid en poëtische reflectie. Zij introduceerde de term poëtische filosofie als alternatief voor een filosofie die alleen met abstracte concepten werkt en losstaat van de dagelijkse concrete praktijk.