«Կանչում եմ, արի-արի» երգը հայկական ժողովրդական մշակույթի անբաժանելի մասն է, որը հնուց ի վեր հնչել է մեր տարածաշրջանում։ Այն խորապես կապված է հայկական երաժշտական ժառանգության հետ՝ կրելով պատմության, կարոտի և սիրո շունչը։ Տարիների ընթացքում երգը դարձել է հայտնի ոչ միայն Հայաստանում, այլև նրա սահմաններից դուրս։

Այս երգն առանձնանում է իր հուզիչ մեղեդայնությամբ, որը զգացմունքային խորը ազդեցություն ունի յուրաքանչյուր լսողի վրա։ Ժամանակակից կատարողները,հաճախ անդրադառնալով երգին, նոր շունչ են տալիս դրան՝ պահպանելով դրա ժողովրդական բնույթը, սակայն միաժամանակ վերաիմաստավորելով այն նոր գործիքավորմամբ ու ոճային լուծումներով։

Չնայած բազում ազգերի կողմից կատարված տարբերակներին, երգի հայկականությունը կարելի է գտնել նրա լեզվական, մեղեդային և հուզական կառուցվածքի մեջ։ Ժամանակակից կատարումները նույնպես օգնում են պահպանել դրա ինքնությունը՝ ներկայացնելով այն նոր սերունդներին։

Այս էպիզոդում Վիգեն Հովսեփյանը, Անուշիկ Ալավերդյանը և Ապո Սահակյանը կանչում են, որ գանք, և երգխոսենք ժողովրդի կոմղից ստեղծված այս սիրերգի մասին։