حقوق بشر عبارت از موازینی عمومی و بنیادی است که همه انسان‌ها را فارغ از گرایش‌های فکری یا ایده‌ها و باورهایشان در بر می‌گیرد. در واقع، نفس داشتن ایده‌ها، ذهنیت‌ها، اندیشه‌ها، گرایش‌های فکری، عقاید و ایمان‌های گوناگون و یا ناباوری به آن‌ها یا تغییر از یک باور و ایمان خاص به باور یا ایمانی دیگر یکی از حقوق انسانی محسوب می‌شود.

این امر شامل آزادی پذیرش یا رد جهان‌بینی‌های دینی یا غیردینی، اومانیستی، خداناباورانه، ندانم‌گرایانه یا سایر جهان‌بینی‌هایی است که با ادیان متعارف هم‌خوانی ندارند. هر انسانی حق دارد دیدگاه خود را درباره این‌که یک دین خاص یا یک سری باورهای خاصی نادرست است ابراز کند و همچنین می‌تواند با بیان اینکه «من به آن اعتقاد ندارم» از حق عدم اعتقاد خود نیز بهره ببرد. علاوه بر این، افراد این آزادی را نیز دارند که از اظهار عقیده یا بیان التزام به هر نظام دینی یا اعتقادی خاصی نیز خودداری کنند بدون آن‌که امنیت یا آزادی آنان به خطر بیفتد.

ذکر این نکته ضروری است که هیچ راهی برای دانستن این‌که انسان‌ها واقعا به چه چیز‌هایی باور دارند (یا ندارند) وجود ندارد. افزون بر این، تلاش‌های تاریخی برای تغییر یا تحمیل ادیان یا عقاید - در بسیاری موارد - صرفا تلاش برای ساختن ظاهری متفاوت از جامعه - مثلا ایجاد جامعه‌ای که ظاهرا همه افراد آن، مذهب خاصی را دنبال کنند - بوده است؛ امری که اهداف اغلب آشکاری را برای سلطه بر مردم دنبال می‌کرد.

این پادکست به طور خاص و به عنوان یک تجربه، نگاهی دارد به موسسه «انسان‌گرایان بین‌الملل» (یا Humanist International) که به نظر می‌رسد در زبان فارسی به نام‌ پیشین خود، یعنی «اتحادیه جهانی انسان‌گرا و اخلاق‌گرا» (یا The International Humanist and Ethical Union) بیش‌تر شناخته‌شده باشد.

نسخه نوشتاری:

صفحه اینستاگرام گفت‌وشنود:

http://Instagram.com/dialogue1402

کانال تلگرام گفت‌وشنود:

https://t.me/Dialogue1402

#آموزشکده_توانا #