ای که مقصود و مرادی به دلها پا نهادی دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی ای دلیل شور و مستی راه غصه رو بستی این همه میگن بهار، بهار من فقط تو هستی کی میاد برای این دلم نوید که بگن دیگه اومد عید سعید برای ظهور باید کاری کنم کاش بودم برای تو شیخ مفید بیا مولانا عزیز زهرا
ای میم و حاء و میم و دال دعای احسن الحال بیا که دنیا شده آقای من اسیر دجال کی میشه چشای خسته ببینه روز خجسته همه بتهای جهان به زیر پای تو شکسته دیده های بارونی منتظره آقا قلب زندونی منتظره دیگه شمشیر و بکش تو از غلاف سید خراسونی منتظره بیا مولانا عزیز زهرا
تو امیر دلپذیری امید هر فقیری فکرکنم هیات هفتگیتو کربلا بگیری ای دل و جان اباالفضل پریشان اباالفضل اسم هیاتت میشه آقا محبان اباالفضل آقا پشت سر تو به شور و شین دلا پر می زنه بین الحرمین صحن عباس نماز مغربمون نماز عشاء تو مرقد حسین أحب الله من أحب حسینا
شب شب مستی اصحاب شب شادی احباب شب نیمه ی ماه و شب زیارتی ارباب من دوباره مست و ماتم تشنه ی آب فراتم همه میدونن دیوونه ی سفینه النجاتم باز دوباره داره چشمام می باره هوای دیدن کربلا داره دعا زیر قبه ی امام حسین علما میگن که ردخور نداره أحب الله من أحب حسینا ********* شاعر : رضا تاجیک
حاج مهدی مختاری
سرود – شور
جانا چکار می کنی
۲/۵۵
جانا چه کار میکنی ما را دچار میکنی اَبرو که در هم می کِشی دل را شکار میکنی
چشمت انار می شود دل بی قرار می شود هو هو نزن عدویِ تو پا به فرار می شود
خمار میشود ۳ وقتی علی بر دُل دُل اَش سوار میشود
مولانا مولا علی
وقتی نقاب میزنی بانگ عذاب میزنی غوغا شود وقتی که تو پا به رکاب میزنی وقتی نهیب میزنی ضربه مهیب میزنی جانم به ناز شصت تو سر را عجیب میزنی
قرار میرود قدار میرود وقتی نقاب از چهره اش کنار می رود
مولانا مولا علی
با نعره های حیدری دل را کجا میبری آقا فراوان دیده ام اما تو چیز دیگری کُشته مرا رویِ تو مستم زِ هو هوی تو کافر مسلمان میکند اَبرویِ تو در تویِ تو
محشر میکنم ۳ روزی جهان را مست حیدر میکنم
مولانا مولا علی
سلیقه داشته آری سلیقه داشته است خدا تخلص خود را علی گذاشته است
حاج مهدی مختاری
سرود – شور
شدم هوایی از بوی حرم
۱/۱۷
همیشه سایه ی رو سرمی میشم برات کبوتر حرمی سوای این که من نوکرتم سوای این که تو سرورمی
دوسِت دارم مستم میکنی با بوی سیب ااقا دوسِت دارم دیوونه اسمتم عجیب اقا دوسِت دارم مثل عابص و حر و حبیب آقا دوسِت دارم دوسِت دارم دوسِت دارم دوسِت دارم
خوشی نوکر رضایت اربابه کَرَم کار بی نهایت اربابه اگه طیب شد مُقَرَبِ دَرگاهش بدون صد در صد عنایب اربابه
جانم حسین جانم حسین روحم و ریحانم حسین
غرق نگاتم ارباب حرم خیلی شبیه دریا به حرم روزا با عکس گنبدت خوشم شبا با دیدن خواب حرم
دوسِت دارم ای صاحب اسم و تربت اعلا دوسِت دارم بیشتر از پدر مادرمم حتی دوسِت دارم میوه ی دل فاطمه زهرا دوسِت دارم دوسِت دارم دوسِت دارم دوسِت دارم
به یکتاییِ خدا که تو یکتایی بنازم آقا که این همه آقایی همه آقازاده ها کنارت هیچ اند آخه آقازاده ی علی مولایی
جانم حسسین حانم حسین روحم وو ریحانم حسین
شدم هوایی از بوی حرم عشق منه هیاهوی حرم جاذبه ی نگاه تو حسین قلبم و برده تا توی حرم
بهشت یعنی کربلایِ شش گوشه ی تو یا باشم گَردِ عبای رو دوش تو جهنم میشه تا که نباشی پیشم بهشت یعنی بِپَرَم تو آغوش تو
جانم حسسین حانم حسین روحم وو ریحانم حسین
حاج مهدی مختاری
مدح
امشب بهشت را تماشا گذاشتند
۶/۱۰
امشب بهشت را به تماشا گذاشتند امشب نمک به سفرۀ دنیا گذاشتند امشب به روی دامن نرجس از آسمان ماهی به نام مهدی زهرا گذاشتند امشب به خانۀ حسن عسگری برو چون راه را برای همه واگذاشتند از بس که آمدند پی دستبوسی اش از بس زیاد دل روی دل جا گذاشتند! یوسف ببین که آخر صف ایستاده است او را برای نوبت فردا گذاشتند لیلا صفات ها همه مجنون صفت شدند از عشق، سر به دامن صحرا گذاشتند امشب پدر به خال پسر بوسه می زند کعبه به روی سنگ حجر بوسه می زند از یک طرف شبیه نبی با ملاحت است از یک طرف شبیه علی با عطوفت است از یک طرف چو مادر سادات غرق نور از یک طرف شبیه حسن با صلابت است با این همه صفات جمال و جلالی اش درسی که از حسین گرفته شجاعت است چشمش غضب ز حضرت عباس دارد و ابروی این پسر خودِ تیغ ولایت است مثل علی اکبر ارباب قد رشید مانند عمه زینب خود با ابهت است دست توسل همه انبیا به اوست از بس که کار دست کریمش کرامت است طاووس جنت آمده زیباتر از همه آقای آسمانی و آقاتر از همه او می رسد که عدل علی را به پا کند درد طبیب های جهان را دوا کند او می رسد که تربت مادر عیان شود بعد از مدینه روی به کرببلا کند دارم به روز آمدنش فکر می کنم وقتی برای فاطمه گنبد بنا کند عیسی مسیح می رسد ا
