در این قسمت درباره‌ی اهمیتِ زندگی در اکنون صحبت می‌کنم. اینکه نباید به گذشته متصل بمانیم، بلکه از اشتباهاتِ گذشته بیاموزیم و آن را نهایتاً رها کنیم. ما باید همواره به‌یاد داشته باشیم که زمان همیشه اکنون است، نه که این مسأله را به‌عنوانِ یک مفهوم به خاطر بسپاریم، بلکه این واقعیت را همواره در باطن حس کنیم. موقعیت‌هایی در زندگی پدیدار می‌شوند، اما فقط در اکنون؛ و ما نباید اجازه بدهیم که شرایطِ زندگی، تصویرِ کامل‌تری که از خودمان داریم را بپوشاند، حسِ کیستیِ حقیقی را، گستره‌ای که هستیم را، حضورمان را.