Discoverخوانش‌های گنجورسعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ  ۱۷۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

Update: 2025-12-17
Share

Description

غزل شمارهٔ ۱۷۱ از (سعدی » دیوان اشعار » غزلیات) را با خوانش محمدرضا مومن نژاد بشنوید.


فایل صوتی متناظر را می‌توانید در قالب mp3 از این نشانی (اندازه 5.67 مگابایت) دریافت کنید.


متن خوانش:


مگر نسیم سحر بوی یار من دارد



که راحت دل امیدوار من دارد




به پای سرو درافتاده‌اند لاله و گل



مگر شمایل قد نگار من دارد




نشان راه سلامت ز من مپرس که عشق



زمام خاطر بی‌اختیار من دارد




گلا و تازه بهارا تویی که عارض تو



طراوت گل و بوی بهار من دارد




دگر سر من و بالین عافیت هیهات



بدین هوس که سر خاکسار من دارد




به هرزه در سر او روزگار کردم و او



فراغت از من و از روزگار من دارد




مگر به درد دلی بازمانده‌ام یا رب



کدام دامن همت غبار من دارد




به زیر بار تو سعدی چو خر به گل درماند



دلت نسوخت که بیچاره بار من دارد

Comments 
In Channel
loading
00:00
00:00
x

0.5x

0.8x

1.0x

1.25x

1.5x

2.0x

3.0x

Sleep Timer

Off

End of Episode

5 Minutes

10 Minutes

15 Minutes

30 Minutes

45 Minutes

60 Minutes

120 Minutes

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ  ۱۷۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

ganjoor+ava@ganjoor.net (محمدرضا مومن نژاد)