«شناور ماندن» فیلمی که نظر مخالف و بدی راجع‌ بهش نمی‌شنوید. فیلمی بسیار دردناک که تماشا کردن‌اش ممکن است کمی طاقت‌فرسا باشد اما در عین‌ حال به دلیل نقاط قوت بسیار و زبان ساده‌ای که دارد، مخاطب را تا لحظه آخر در جایگاه خود نگه‌ می‌دارد و پیامش را نیز منتقل می‌کند. راد راسجن فیلم‌ساز استرالیایی که پیش‌تر با همکاری بهروز بوچانی به ساخت فیلمی بر اساس کتاب رفیقی نه مگر کوهستان: نوشته‌ای از زندان مانوس مشغول بوده است در اولین فیلم بلند خود «شناور ماندن» توجه‌ها را به سمت خود که اشاره به قاچاق انسان و برده‌داری مدرن دارد جلب کرد و جایزه پانوراما از جشنواره بین‌المللی برلین را به خود اختصاص داد. وی هدف خود را ارتقاء آگاهی مردمان قرار داده است؛ او امید دارد که مهاجران غیرقانونی کمبوجیایی را از خطرات پیش‌ روی خود و افتادن در دام صیادان دریایی صنعت ماهی‌گیری تایلند مطلع سازد و مردم سراسر دنیا نیز متوجه باشند که محصولات دریایی خریداری شده خود را به چه بهایی به دست می‌آورند. در این فیلم که برگرفته شده است از واقعیتی که نمی‌توان چشم روی آن بست، جان هزاران کودک، نوجوان و بزرگ‌سال در پایین‌ترین مرتبه خود به نمایش درمی‌آید. مانند شوخی گزنده‌ای می‌ماند که ببینیم نظام‌های سرمایه‌داری چگونه جان انسان‌ها را به بازی می‌گیرند و اسیر می‌کنند تا برای حیوانات خانگی غذا تهیه کنند و در این میان به هر موجود زنده‌ای آسیب می‌رسانند تا از منافع خود نگهداری نمایند؛ این شوخی غیرقابل باور واقعیت امروز دنیای ماست.