در این قسمت از #آئین_آینه:
 آنیتا کتابی معرفی می‌کند از شاهرخ مسکوب به نام «روزها در راه» که شامل یادداشت‌های روزانه و رویارویی‌های وی است با چالش‌های فکری خودش؛ از شاخص‌ترینِ این چالش‌ها مرگ است. 
یکی از پرسش‌هایی که این اندیشمند در آثار دیگرش نیز بسیار ظریف به آن می‌پردازد را می‌توان به این شکل مطرح کرد که آیا می‌شود چون اسفندیارو سیاوش قهرمان بود اما به دنبال راهی گشت تا بدون مردن، جاودان شد و هم‌چنان در راه حقیقت استوار ماند؟
 آیا امروز سرکشیدن جام شوکران را باید جلوه‌ای جدید بخشید و یا در ایثار و گذشتن از جان و شور و نشور است که حقیقت، مجال ظهور پیدا می‌کند؟
شاهرخ مسکوب پاسخی قطعی به ما نمی‌دهد اما با انتخاب‌هایش در زندگی شخصی‌، می‌توان دریافت دشواری‌هایی چون بیماری و تنگ‌دستی و از جایی به‌بعد غربت به عنوان یک رانده‌شده از وطن، چگونه ذهن او را از جست‌‌‌‌وجوی حقیقت باز نداشت.
باید مسکوب را خواند چرا که او توصیف‌های عاشقانه‌اش از وطن را لباس نژادپرستی یا تعصب نمی‌پوشاند؛ و باید مسکوب خواند چرا که بیابان‌ها و کوی و برزن‌های زبان فارسی را می‌داند.
وی نه‌ تنها نویسنده و اندیشمند، که مترجم نیز بود و به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاهنامه پژوهان ایرانی شناخته می‌شود که مجبور به ترک وطن شد.