دختر جوانی با مراجعه به شرلوک هولمز می‌گوید نامزدش در روز ازدواج ناپدید شده‌است.

دوشیزه «ماری ساندرلند» که با مادر و ناپدری‌‌اش زندگی می‌کند، از طرف عمویش اوراق بهاداری به ارزش ۲۵۰۰ پوند انگلیس برایش به ارث گذاشته شده‌، ولی او تا پیش ازدواج اجازه دارد که فقط ۱۰۰ پوند در سال از این ارث را بردارد که آن را هم به پدرخوانده و مادرش می‌‌دهد.

شرلوک هولمز در پی مشاوره خواستن دختر از او، سرانجام همه‌‌چیز را درمی‌یابد، ولی از آن‌جا که می‌داند دختر واقعیت ماجرا را باور نخواهد کرد، به او چیزی نمی‌گوید... .

سِر آرتور ایگناتیوس کانن دویل، (زاده ۲۲ مه ۱۸۵۹ - درگذشته ۷ ژوئیه ۱۹۳۰)، نویسنده، پدیدآور و پزشک اسکاتلندی بود. وی آوازه‌ی خود را مدیون خلق شخصیت شرلوک هولمز، کارآگاه خصوصی، است. آرتور تا نه‌سالگی در گروه مذهبی مدرسه مشغول فعالیت بود. از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۱ در دانشگاه ادینبرو در رشته‌ی پزشکی تحصیل کرد. مدتی به‌عنوان پزشک یک کشتی در سفرهایی به غرب آفریقا کار کرد و سرانجام در سال ۱۸۸۵ مدرک دکترای خود را از دانشگاه دریافت کرد.

او در کنار پزشکی، برای روزنامه‌ها مطالب ادبی و مقاله و نیز کتاب‌ می‌نوشت. جاودان‌ترین کتاب او داستان‌های شرلوک هولمز است که اکنون بیش از خودش شناخته شده‌‌است. در ابتدا خوانندگان زیادی حاضر نبودند برای خواندن چنین داستانی پول خرج کنند و کتاب بخرند، به همین دلیل او برای چاپ کتاب «اتود در قرمز لاکی» مجبور شد به مجلاتی روی آورد که داستان‌های مختلف و کم‌فروش را در کاغذهای ارزان‌قیمت چاپ می‌کردند، اما رفته‌رفته بر محبوبیت داستان‌های شرلوک هولمز افزوده و داستان‌های شرلوک تبدیل به کتاب شد. شاید حتی خود آرتور کانن دویل هم تصور نمی‌کرد که رمان‌هایش درباره‌ی یک کارآگاه عجیب و باهوش چنین جاودانه شوند.

بین سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۳ سری کتاب‌های شرلوک هولمز و دکتر واتسن او چاپ شدند. سال‌های ۱۸۹۳ در معمای آخر شرلوک هولمز توسط دکتر موریاتی کشته شد، اما کانن دویل دوباره شخصیت محبوبش، یعنی هولمز، را زنده کرد و آثار ماندگار دیگری از بازگشت شرلوک هولمز به جای گذاشت.

۹ سال بعد در سال ۱۹۰۲ شاهکار خود، یعنی سگ شکاری باسکِرویل، را نوشت. کانن دویل نویسنده‌ی پرکاری بود و آثار زیادی دارد. علاوه بر کتاب‌های شرلوک هولمز، تعداد بسیاری رمان و کتاب تاریخی، ازجمله کتاب مفصلی درباره‌ی بوئرهای آفریقای جنوبی و نیز کتابی درباره‌ی احضار ارواح (که در اواخر عمر سخت بدان معتقد شده بود) نوشته‌‌است.