علی بوذری

فصل سوم | مهمان ششم| قسمت دوم

خانه‌ی مادربزرگش در کودکی برایش مبدا توجه کردن به جزئیات ریزی مثل نقش‌های یک روبالشی قدیمی و طرح‌های یک کتاب قدیمی بود.

او از شانس و اقبالی که در کودکی داشته می‌گوید؛ این که هنوز نقاشی‌های بچگی‌اش را دارد و ضمیمه بر آن‌ها داستان‌هایی که برای هر نقاشی روایت می‌کرده.

علی بوذری در نوجوانی تصمیم گرفت داستان بنویسد و برای داستان‌هایش نقاشی کند. او می‌گوید علاقه‌‌هایش در کودکی و نوجوانی به سمت و سویی بوده که بعید نبوده حالا یک طراح دکوراسیون باشد یا یک طراح لباس.

از آشنایی‌اش با توران میرهادی می‌گوید و از خاطراتی که از شورای کتاب کودک و انجمن تصویرگران دارد.

حافظه‌ی تصویری‌اش و تعدد دیدارهایش از موزه‌ی‌ هنرهای معاصر باعث شده حالا بداند چه روزی کدام نقاشی از کدام هنرمند بر کدام دیوار موزه نمایش داده شده.

علی بوذری معتقد است هنرمند امروز بمباران تصویری می‌شود و گویی برای خلق بیش از آن که بر درون متکی باشد بر بیرون متکی‌ست.

او خودش را به عنوان آرتیست تمام وقت نمی‌شناسد و بر این باور است که تدریس و خلق هر دو بر یکدیگر اثر می‌گذارند.

این گفت‌و‌گو در انتهای سال 2023 ضبط شده است.