جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ به ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا تعلق گرفت. کمیته نوبل در بیانیه خود ضمن تأکید بر "ایستادگی قاطعانه" او در برابر حکومت مادورو، از تلاش‌های ماچادو در راه دموکراسی تقدیر کرد.با اعلام کمیته نوبل، ماریا کورینا ماچادو، فعال سرشناس مخالف حکومت ونزوئلا به‌عنوان برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۵ معرفی شد.

این کمیته روز جمعه ۱۰ اکتبر (۱۸ مهر) در راستای تصمیم خود اعلام کرد که از تلاش‌های این سیاستمدار ونزوئلایی در راستای "تحقق و احراز حقوق دموکراتیک برای مردم ونزوئلا و کوشش او برای گذار این کشور از دیکتاتوری به دموکراسی" تقدیر می‌کند. کمیته نوبل در بیانیه خود همچنین بر "ایستادگی قاطعانه" ماچادو در برابر نیکلاس مادور، رئیس‌جمهور خودکامه ونزوئلا تأکید کرد.

کمیته نوبل در اسلو اعلام کرد این جایزه به‌دلیل "پایداری و رهبری مدنی" او در دفاع از حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و نقش هماهنگی‌اش در اپوزیسیونی اعطا می‌شود که سال‌ها دچار چنددستگی بود. ماچادو طی سال‌های گذشته به یکی از چهره‌های محوری بسیج اجتماعی و انتخاباتی در برابر ساختار قدرت تحت رهبری نیکلاس مادورو بدل شده و شبکه‌ای از همراهان سیاسی، گروه‌های مدنی و فعالان محلی را پیرامون مطالبه انتخابات آزاد و منصفانه شکل داده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

به‌گزارش منابع بین‌المللی، ماچادو بارها با فشارهای امنیتی و قضایی مواجه بوده است (از جمله: احضارهای پی‌درپی، محدودیت‌های فعالیت سیاسی و کارزارهای تخریبی رسانه‌ای). با وجود این فضا، او در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ از سوی ائتلاف مخالفان (میز وحدت دموکراتیک) به‌عنوان نامزد اصلی معرفی شد؛ اما شورای ملی انتخاباتِ نزدیک به حکومت او را از رقابت کنار گذاشت.



پس از این رد صلاحیت، ادموندو گونسالس اوروتیا، دیپلمات نزدیک به اپوزیسیون، به‌جای او وارد رقابت شد و بر پایه ارزیابی ناظران بین‌المللی بیشترین آرای حقیقی را کسب کرد، هرچند مادورو همچنان زمام قدرت را نگه داشت و بحران مشروعیت سیاسی ادامه یافت.

ماچادو علاوه بر نوبل صلح، در سال گذشته میلادی همراه با گونسالس "جایزه حقوق‌بشری ساخاروف" پارلمان اروپا را دریافت کرد و پیش‌تر نیز "جایزه حقوق‌بشر واتسلاو هاول" را برده بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اعطای نوبل صلح به او، به‌معنای تمرکز دوباره توجه جهانی بر وضعیت حقوق سیاسی، روندهای انتخاباتی و سرکوب سیستماتیک مخالفان در ونزوئلا است (از جمله: دسترسی برابر به رسانه، امکان نظارت مستقل بر صندوق‌ها و حق مشارکت آزادانه احزاب مخالف). این انتخاب، پیام سیاسی روشنی برای تشویق گذار مسالمت‌آمیز و گفت‌وگو بر سر برگزاری انتخابات معتبر در آن کشور تلقی می‌شود.