جلسه دوم / ۱۶تیر۱۴۰۴؛ حجت الاسلام قنبریان

هیأت الزهرا(س) دانشگاه شریف

همه شهداء زنده و باخبرند، کار هم انجام می دهند اما "فی موتکم قاهرین" حیات خاصی است!

علماء ربانی چه؟ آنها که آثارشان باقی است(العلماء باقون مابقی الدهر) آیا "قاهرین" هستند؟!

چون آثارشان باقی است و در فکرها و ذهن ها ساری است افضل از شهدای معمولی اند!

(روایات برتری مداد آنها بر دماء شهدا)

اما به دو دلیل الزاما آنها هم قاهرین بعد از مرگ نیستند:

1. همه حمله علم پیدا نمی کنند؛ و کذلک یموت العلم بموت حاملیه! (حکمت ۱۴۷)
2. قاهر شدن در حوزه اراده انسان است، صورت علمی مکتب کافی نیست!

- مثلا نظریه ولایت فقیه در صفویه و قاجار هم طرح شد اما قاهر نشد چون اراده و قیام می خواست!

شهید صاحب مکتب، هم صورت علمی می دهد و هم شوق و اراده تحقق؛ لذا فقط اینها "الحیاة فی موتکم قاهرین" هستند!

بین شهدا چرا رهبری، شهید سلیمانی را گفتند: مکتب سلیمانی؟!

سیدالشهدا(ع) اوج این سلسله است...