جلسه سوم / ۱۷تیر۱۴۰۴؛ حجت الاسلام قنبریان

هیأت الزهرا(س) دانشگاه شریف

نه هر شهیدی که زنده است و نه هر عالم صاحب مکتب که باقی است؛ بلکه شهید صاحب مکتب است که الحیاة فی موتکم قاهرین دارد!

باید شهادتش، تمثال مکتبش باشد!

و این لازمه اش آن است که مکتب رقیب، همه جنایات خود و صفحه سیاه را رو کند و مقابلش شهید مکتب صفحه سفید را!

نماهایی از عاشورا در اینباره...

اینگونه هم صورت علمی مکتب و هم انگیزش و اراده به دیگران منتقل می شود و اراده شهید مکتب، قاهر می شود

این اکسیر دو اثر دارد:

1. آگاهان را مُرید (اراده کننده) می کند و "ثوره" (انقلاب) می سازد. چنانچه از قیام توابین تا کنون (قیامهای یالثارات الحسین)
2. غافلان و فریب خوردگان را "اثاره" (شکوفا) می کند (بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک...)
3. زینب(س) با آن مصائب و روضه ها جامعه را توبه داد!

پروسه ثاراللهی

وجه دیگر، ثائر شدن خداوند برای خون شهید مکتب بود (خ ۱۰۵)

اثاره ها و ثوره ها در تدبیر الهی کمّا و کیفا به سمت طلب ثار با امام منصور هدایت می شود!