کتاب بسیار سنگین و عالی بود
اول با مادیات و خیانت شروع شد اما پایانی عرفانی و الهیاتی داشت.
تصویر واضحی از شخصیت ها با تمام افکار و اعمال،
تولستوی حتی نگاه سگ لوین رو هم طوری به تصویر کشیده بود انگار یک انسان رو توصیف می‌کرد.
هیچ کس گناهکار مطلق نیست، فقط هرکی از دیدگاه خودش به زندگی نگاه می‌کنه و شرایط و چیزهایی که اون فرد باهاشون دست و پنجه نرم می‌کنه چیزیکه هیچ شخص بیرونی نمی‌بینه
قضاوت نکردن دیگران توی هر شرایطی که باشن درس بسیار مهمیه که این کتاب میده، همه‌ی شخصیت های این کتاب عالی بودن.
Aug 14th
Reply
REZA_ATEF
زنهاخیلیهاشون اینجورن متاسفانه....البته منظورم فسق فجوروعشقولانه بازی بامردان نیست
پدرشوهررادرآوردنست
Aug 5th
Reply
Parvin Eskandari
ممنون آقای عمرانی بابت خوانش بسیار زیبا و استادانه شما که چنین اثر شاهکاری را بحث شاهکارانه روایت کردید
Jul 5th
Reply
raha
کتابش رو خیلییی دوست داشتم صدای شما هم واااقعا فوق العاده بوددد لذت بردم خداقوووت✨️😍😍
Feb 26th
Reply
Zahra Morsali
دلم برای این لویین بیچاره میسوزه که از همون اول زندگی مجبور بود خرج زن و ۵ تا بچه ی استیوا رو هم بده ...
Dec 3rd
Reply
zd
👏🏼
Oct 11th
Reply
ابوذر غلام نژاد
چرا اینقدر این اثر زیبا، زیبا حس می شود برای ما؟ یک دلیل قاطعش ترجمه فوق العاده آن هم هست
Sep 5th
Reply (1)
Sara
بر خلاف نظرم در آغاز کتاب ورونسکی اصلا ادم بدی نبود. هیچ بدی هم به آنا نکرد. در حالی که آنا بعضی اوقات با مردای دیگه گرم میگرفت که حسادت ورونسکی رو بر انگیزه.
ورونسکی فقط عاشق بود.
Aug 25th
Reply (2)
Reza Ghahremani
خیانت... همیشه همه طرفها بازنده هستن
Aug 10th
Reply
F Kaffashi
شاهکار
Apr 5th
Reply
S
تالستوی بعنوان یک آقا چقدر شناخت از روحیات زن ها داشته .
نابغه ست
Mar 13th
Reply
behnaz hassanpour
آخ که دلم هم برای آنا سوخت هم برای ورونسکی...برای آنا بابت اینکه هنوز زن ها اونی هستند که نکوهش میشن حتی توسط خوانندگان کتاب...و چقدر حرص خوردم که کارنین لعنتی احتمالا کمتر از بقیه اذیت شده
Feb 28th
Reply (8)
Maryam Afshari
آنا دست از دوست داشتن خودش کشیده بود و خود را لایق عشق نمی دانست و آن را نمی توانت باور کند. شاید ورونسکی تاوانی سنگینی داد، ولی در این داستان من بعنوان خواننده به همه حق میدهم. کارهای دنیا دقیقا همینطور است، بی منطق و خشن و افراطی.
Feb 12th
Reply
P30 Editor
عاالی بود
Feb 10th
Reply
جستجوگر
جالب برام تولستوی اغلب داستان های با این موضوعات درگیر بوده .
Dec 16th
Reply
Mr. shahriyar
واقعا چه قلمی داشته نویسنده . خالق اینهمه شخصیت تو یک رمان که اینچنین ریز بین و موشکافانه تمامی ابعاد روحی روانی شخصیت هایی رو که خالقشون بوده رو برای خواننده توضیح میده که همه اینها دلالت بر توانایی و چیره دستی قلم و ذهن نویسنده داره و برای خواننده لذت بخش .
Oct 3rd
Reply
Rashin Azar
خطرناکترین سوال برای آدمیزاد همینه: من کی هستم؟ برای چی هستم؟ خب اخرش که چی؟
زندگی رو باید زندگی کرد. ذات آدمی طوری افریده شده که وقتی کار بدی انجام میده روح و فکرش بهش تشر میزنه و هشدار میده و برعکس؛ کار خوبی انجام بده ارامش فکری و روحی داره و یک رضایت قلبی. همین کافیه و این در گرو رضایت دیگران از توئه. اگر میتونی باری بردار وگرنه باری نباش بر دوش دیگران. همین. کاش میشد همه اینطور زندگی کنیم و راضی باشیم
Sep 13th
Reply
Mojtaba_AZADI
در لحظه ای از ابدیت، درمیان عالم بیکران و بینهایت، حبابی بوجود می‌آید و چندی مپاید و می‌ترکد، آن حباب ماییم
محشر بود نمیدونم چرا میگه این تفکر اشتباهه
من خودم به این نتیجه رسیدم که نمیدونم چرا اومدم و قرار بعد چی بشه، (که در نهایت به نظرم نیست شدن محضه) ولی ما بهترین نوع زیستمون اینه که کارهایی رو بکنیم که رضایت درونی داشته باشه، حتی با اینکه میدونیم نتیجه مشهود و خاصی نداره، ولی زیستن زندگیمون هر لحظه در گرو رضایت از همون لحظه اس، لذت نه، «رضایت»، هرچند خیلی وقتا رضایت و لذت در یک چیزه
152
United States
کتاب بسیار سنگین و عالی بود اول با مادیات و خیانت شروع شد اما پایانی عرفانی و الهیاتی داشت. تصویر واضحی از شخصیت ها با تمام افکار و اعمال، تولستوی حتی نگاه سگ لوین رو هم طوری به تصویر کشیده بود انگار یک انسان رو توصیف می‌کرد. هیچ کس گناهکار مطلق نیست، فقط هرکی از دیدگاه خودش به زندگی نگاه می‌کنه و شرایط و چیزهایی که اون فرد باهاشون دست و پنجه نرم می‌کنه چیزیکه هیچ شخص بیرونی نمی‌بینه قضاوت نکردن دیگران توی هر شرایطی که باشن درس بسیار مهمیه که این کتاب میده، همه‌ی شخصیت های این کتاب عالی بودن.
زنهاخیلیهاشون اینجورن متاسفانه....البته منظورم فسق فجوروعشقولانه بازی بامردان نیست پدرشوهررادرآوردنست
ممنون آقای عمرانی بابت خوانش بسیار زیبا و استادانه شما که چنین اثر شاهکاری را بحث شاهکارانه روایت کردید
کتابش رو خیلییی دوست داشتم صدای شما هم واااقعا فوق العاده بوددد لذت بردم خداقوووت✨️😍😍
دلم برای این لویین بیچاره میسوزه که از همون اول زندگی مجبور بود خرج زن و ۵ تا بچه ی استیوا رو هم بده ...
👏🏼
چرا اینقدر این اثر زیبا، زیبا حس می شود برای ما؟ یک دلیل قاطعش ترجمه فوق العاده آن هم هست
بر خلاف نظرم در آغاز کتاب ورونسکی اصلا ادم بدی نبود. هیچ بدی هم به آنا نکرد. در حالی که آنا بعضی اوقات با مردای دیگه گرم میگرفت که حسادت ورونسکی رو بر انگیزه. ورونسکی فقط عاشق بود.
خیانت... همیشه همه طرفها بازنده هستن
شاهکار
تالستوی بعنوان یک آقا چقدر شناخت از روحیات زن ها داشته . نابغه ست
آخ که دلم هم برای آنا سوخت هم برای ورونسکی...برای آنا بابت اینکه هنوز زن ها اونی هستند که نکوهش میشن حتی توسط خوانندگان کتاب...و چقدر حرص خوردم که کارنین لعنتی احتمالا کمتر از بقیه اذیت شده
آنا دست از دوست داشتن خودش کشیده بود و خود را لایق عشق نمی دانست و آن را نمی توانت باور کند. شاید ورونسکی تاوانی سنگینی داد، ولی در این داستان من بعنوان خواننده به همه حق میدهم. کارهای دنیا دقیقا همینطور است، بی منطق و خشن و افراطی.
عاالی بود
جالب برام تولستوی اغلب داستان های با این موضوعات درگیر بوده .
واقعا چه قلمی داشته نویسنده . خالق اینهمه شخصیت تو یک رمان که اینچنین ریز بین و موشکافانه تمامی ابعاد روحی روانی شخصیت هایی رو که خالقشون بوده رو برای خواننده توضیح میده که همه اینها دلالت بر توانایی و چیره دستی قلم و ذهن نویسنده داره و برای خواننده لذت بخش .
خطرناکترین سوال برای آدمیزاد همینه: من کی هستم؟ برای چی هستم؟ خب اخرش که چی؟ زندگی رو باید زندگی کرد. ذات آدمی طوری افریده شده که وقتی کار بدی انجام میده روح و فکرش بهش تشر میزنه و هشدار میده و برعکس؛ کار خوبی انجام بده ارامش فکری و روحی داره و یک رضایت قلبی. همین کافیه و این در گرو رضایت دیگران از توئه. اگر میتونی باری بردار وگرنه باری نباش بر دوش دیگران. همین. کاش میشد همه اینطور زندگی کنیم و راضی باشیم
در لحظه ای از ابدیت، درمیان عالم بیکران و بینهایت، حبابی بوجود می‌آید و چندی مپاید و می‌ترکد، آن حباب ماییم محشر بود نمیدونم چرا میگه این تفکر اشتباهه من خودم به این نتیجه رسیدم که نمیدونم چرا اومدم و قرار بعد چی بشه، (که در نهایت به نظرم نیست شدن محضه) ولی ما بهترین نوع زیستمون اینه که کارهایی رو بکنیم که رضایت درونی داشته باشه، حتی با اینکه میدونیم نتیجه مشهود و خاصی نداره، ولی زیستن زندگیمون هر لحظه در گرو رضایت از همون لحظه اس، لذت نه، «رضایت»، هرچند خیلی وقتا رضایت و لذت در یک چیزه