Pim neemt de regie in handen. Hij heeft alle behandelingen ondergaan en alle beproevingen doorstaan in de hoop weer beter te worden. Nu dat niet het geval blijkt en zijn situatie dagelijks verslechtert, is het klaar voor hem. Vastbesloten zet hij het euthanasieproces in gang dat hem uit deze nachtmerrie zal bevrijden. Zijn familie worstelt met zijn beslissing, maar blijft hem steunen. Na maanden in afzondering te hebben geleefd, ontvangt hij eindelijk zijn vrienden weer – maar deze keer om afscheid te nemen. Pim gelooft niet dat er na de dood iets is, maar denkt wel: ‘Zolang jullie aan me denken, ben ik er nog.’