Marjan Berk is maar liefst 92 en schrijft nog elke dag. Soms staat ze 's nachts op omdat ze een idee heeft dat ze moet uitwerken. Ze brak door in de jaren ‘50 als cabaretière bij Wim Kan, een tijd waarin het voor vrouwen nog helemaal niet zo vanzelfsprekend was om op het podium te staan. Zeker als je al moeder was van drie kinderen, zoals Berk was. Maar voordat ze doorbrak in de entertainmentwereld, maakte ze als jong meisje de Tweede Wereldoorlog mee. In haar ouderlijk huis in Amersfoort zaten onderduikers, die ze soms zelf op de fiets naar een volgend adres moest brengen. Ze maakte een razzia mee en tijdens de hongerwinter at ze soms dagenlang niet.

Marjan Berk vertelt hoe ze als kind leerde overleven. Over de kracht van muziek maken als er slecht nieuws kwam in het onderduikhuis. Over het stelen van de bezetter om aan eten te komen. En over hoe haar moeder haar leerde om te relativeren; een vaardigheid die haar later goed van pas kwam in het cabaret. Maar wat ik verreweg het meest inspirerend aan haar vind, is haar levenslust. Hoe lukt het haar ondanks alle tegenslagen en inmiddels de negentig gepasseerd om zo levenslustig te blijven?

👉 Op https://jongejaren.nl/marjan-berk kun je het interview lezen en alle besproken videos, boeken, beelden en links terugvinden.

🎹 Luister naar de muziek van pianist Ron Adelaar, die voor Jonge Jaren 'Mens Durf te Leven' (1917) van Dirk Witte speelt: https://jongejaren.nl/ronadelaar

This is a public episode. If you would like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit jongejaren.substack.com