W Naszej Galaktyce zwanej Drogą Mleczną jest 250 mld gwiazd. Gdyby szanse, że wokół którejś z nich zainstalowało się życie były takie jak trafienie szóstki w totka, to w Drodze Mlecznej byłoby 20 tys. ośrodków życia.

Średnica Galaktyki wynosi 100 tys. km, więc średnia odległość jednego ośrodka życia od drugiego to byłoby 3 tys. lat świetlnych.

Gdyby jakaś najbliższa nam cywilizacja wysłała sygnał tysiąc lat przed nasza erą, to my byśmy go odebrali dzisiaj, a gdybyśmy odpowiedzieli, to oni tę odpowiedź otrzymaliby za 3 tys. lat.

Popatrzmy teraz, jak nas widzą z kosmosu, o ile ma kto patrzeć. Jeszcze 150 lat temu, aby zobaczyć, czy Ziemia była zamieszkana, trzeba było podlecieć do niej na parę tysięcy kilometrów. To bardzo blisko zpunktu widzenia kosmosu, bo najbliższy nam Księżyc jest odległy o 380 tys. km, a Słońce o 150 mln.

Ale odkąd ludzie zaczęli używać radia, a potem i telewizji, sytuacja się zmieniła. Fale radiowe poruszają się tak, jak światło 300 tys. km/s. Każda audycja radiowa dociera do Księżyca po trochę więcej niż jednej sekundzie. W okolicy Słońca można jejposłuchać 8 min 20 sek. potem. Po czterech latach dociera do najbliższej nam gwiazdy, jeśli nie liczyć Słońca. Nazywa się ta gwiazda Proxima Centauri. Po dziesięciu latach można tej audycji wysłuchać na mniej więcej dziesięciu najbliższych nam gwiazdach.

Mnie więcej sto lat temu ludzie zaczęli produkować coraz większe liczby audycji. Ich nagrania wciąż przemierzają kosmos, czyli… Ziemię otacza kula radiowego hałasu o promieniu około stu latświetlnych.

Jeśli jakiś Ufoludek znajdzie się w tej kuli, to odkryje nasze istnienie natychmiast.

Popatrzmy jak wygląda ta kula hałasu na tle Naszej Galaktyki.

Gdybyśmy zamieścili na kartce do xero mapę Naszej Galaktyki, to ta stuletnia kula elektromagnetycznego hałasu, otaczającego Ziemię miałaby rozmiar 0,3 mm, czyli byłaby ledwo widoczna gołym okiem.

Wniosek. Jeśli w tym Wszechświecie jest gdzieś życie, to dla nas nie ma to żadnego znaczenia z powodu... odległości.