<figure class="wp-block-audio"><figcaption>دانلودزیارت امین الله باصدای استادحاج مهدی سماواتی</figcaption></figure>



<figure class="wp-block-audio"><figcaption>دانلود زیارت امین الله باصدای حاج محسن فرهمند</figcaption></figure>



<figure class="wp-block-audio"><figcaption>دانلود زیارت امین الله باصدای میرداماد</figcaption></figure>



<figure class="wp-block-audio"><figcaption>دانلود زیارت امین الله باصدای ابوذر حلواجی</figcaption></figure>

دانلود فایل پی دی اف (متن) زیارت امین الله

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

---

زیارت امین الله

زیارت دوّم: زیارت معروف به «امین الله» است که در ‌‌نهایت
اعتبار مى‏باشد و در تمام کتابهاى زیارتى و مصابیح‏ نقل شده. علامه مجلسى (ره)
فرموده: این زیارت از جهت متن و سند از بهترین زیارات است و باید در تمام روضه‏هاى
ائمه‏ بر آن مواظبت نمایند.

امام باقر علیه السّلام فرمود: هرکه از شیعیان ما این
زیارت و دعا را در کنار قبر امیر المؤمنین علیه السّلام، یا نزد قبر یکى از ائمه
علیهم السّلام بخواند، البته‏ حق تعالى این زیارت و دعاى او را در نامه‏اى از نور
بالا برد و مهر حضرت محمّد صلّى الله و علیه و آله را بر آن بزند و به این صورت
محفوظ باشد، تا به قائم آل محمّد (عج) تسلیم کنند، پس صاحبش را به بشارت و تحیّت و
کرامت استقبال نماید ان شاء الله تعالى. مؤلّف گوید: این زیارت شریفه‏هم از زیارات
مطلقه به حساب مى‏آید، و هم از زیارات مخصوصه روز غدیر، و هم‏ از زیارات جامعه، که
در جمیع روضات مقدسه ائمه خوانده مى‏شود.

زیارت امین الله زیارتی عرفانی است. آیت
الله العظمی بهجت (رحمه الله) فرموده اند:

همه زیارتنامه ها مورد تأیید هستند. زیارت جامعه کبیره
را بخوانید. زیارت امین الله مهمّ است. قلب شما بخواند. با زبان قلب خود بخوانید.
لازم نیست حوائج خود را در محضر امام علیه السّلام بشمرید، حضرت علیه السّلام می
دانند، مبالغه در دعاها نکنید. زیارت قلبی باشد. امام رضا علیه السّلام به کسی
فرمودند که از بعضی گریه ها ناراحت هستم!.

زیارت امین الله، زیارتی است که پیش از آشکار شدن
قبر امیر مؤمنان (علیه السلام) و زمانی که نجف جز نیزاری در نزدیکی کوفه و آن قبر
مطهر، جز تپه ای پوشیده از نی و علف نبوده، صادر شده است. پیش از آن که قبر امیر
مؤمنان (علیه السلام) آشکار شود و ضریح و بارگاهی بر آن برافراشته گردد، آهوانِ نیزار
نزدیک کوفه که جولانگاه صیادان آن سرزمین، به ویژه صیادان بغداد بوده، از شرّ آنان
به تپه ای انباشته از نی پناه می آورده اند و شکارچیان از این تپه رازآلود به شگفت
می آمدند.لازم به ذکر است که در شب بیست و یکم ماه رمضان بعد از نیمه
شب ازمولای متقیان ع باشهادت از دنیا رفتتند و بلافاصله شبانه فرزندان امیرمؤمنان علی
علیه السلام (امام حسن ع،‌حسین ع، محمدبن حنیفه، ابوالفضل االعباس ع) و عده‌ای از
شیعیان خاص که شاید از شش هفت نفر تجاوز نمی‌کردند، محرمانه حضرت امام علی ع را
غسل دادند و کفن کردند و در نقطه‌ای که ظاهرا خود امیرالمؤمنین علی علیه السلام
قبلا معین فرموده بودو همین مدفن شریف آن حضرت است و طبق روایات بعضی از انبیای
عظام نیز در همین سرزمین مدفون هستند. ؟ و این  به خاطر دشمنان مولا ع  مانند خوارج بود که احتمال می رفت به مدفن امام
علی(ع) جسارت کنند.

بجز فرزندان امیرمؤمنان علی(ع) (ائمه اطهارع)، کسی
نمی‌دانست مولاعلی ع کجا دفن شده است تا اینکه بنی امیّه بعد از حدود صد سال منقرض
شدند و مزارمطّهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام توسط امام صادق علیه
السلام در زمان منصور عباسی بنابر برخی روایات آشکارگردید.  

جابر جعفى از امام باقر(ع) نقل مى كند كه فرمود:

پدرم على بن الحسين(ع) بعد از شهـادت پدرش (از فرط
غصّه و اندوه و) براى كراهتى كه از حشر و نشـر با مردم داشت چند سالى دور از مردم
زندگى مى كرد، و گاه به سـوى عراق به قصـد زيارت پدر و جدّش حركت مى كرد و كسى از
آن خبـر نداشت، روزى به قصـد زيارت اميـرمؤمنـان صلوات الله عليه حركت كرد و من
نيـز، همراه او بودم و هيچ جنبنده و صاحب روحى غير از دو ناقه، با ما نبود، وقتى
به نجف، از بلاد كوفه رسيديم، ديديم كه در مكان خاصّى توقّف كرد و گريست، به حدّى
كه محاسن شريفش با اشك چشمش تر شد و گفت: ” السلام عليك يا
اميرالمؤمنين…” تا آخردعا…

بنابر روایت، امام سجاد(ع) درمفاتیح الجنان، بخش اول
زیارت را در حال ایستاده و در حال گریه خواند و در بخش دوم زیارت یعنی از قسمت
«اللهم اِنَّ قلوبَ المخبتین الیک و الهِةٌ…»، امام(ع) صورت خود را بر قبر امام
علی(ع) گذاشت و بقیه زیارت را خواند.

*****

 درباره این
زیارت به سندهاى معتبر از جابر، از امام باقر علیه السّلام روایت شده: حضرت زین
العابدین علیه السّلام به‏ زیارت امیر المؤمنین علیه السّلام آمد، و در کنار قبر
آن حضرت ایستاد و گریست و چنین گفت:

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللهِ فِی
أَرْضِهِ وَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ (السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ
الْمُؤْمِنِینَ)، أَشْهَدُ أَنَّکَ جَاهَدْتَ فِی اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ
عَمِلْتَ بِکِتَابِهِ وَ اتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِیِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ
آلِهِ حَتَّى دَعَاکَ اللهُ إِلَى جِوَارِهِ فَقَبَضَکَ إِلَیْهِ بِاخْتِیَارِهِ
وَ أَلْزَمَ أَعْدَاءَکَ الْحُجَّةَ مَعَ مَا لَکَ مِنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَةِ
عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ اللهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ
رَاضِیَةً بِقَضَائِکَ مُولَعَةً بِذِکْرِکَ وَ دُعَائِکَ مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ
أَوْلِیَائِکَ مَحْبُوبَةً فِی أَرْضِکَ وَ سَمَائِکَ صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ
بَلائِکَ [شَاکِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِکَ ذَاکِرَةً لِسَوَابِغِ آلائِکَ‏]
مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِکَ مُتَزَوِّدَةً التَّقْوَى لِیَوْمِ
جَزَائِکَ مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِیَائِکَ مُفَارِقَةً لِأَخْلاقِ أَعْدَائِکَ
مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْیَا بِحَمْدِکَ وَ ثَنَائِکَ.

سلام بر تو اى امین خدا بر روى‏ زمینش،
و حجّت او بر بندگانش، سلام بر تو اى امیر مؤمنان [اگر این زیارت براى امام دیگر
خوانده شود، «السلام علیک یا امیر المؤمنین» گفته نمى‏شود مؤلف شهادت مى‏دهم که تو
در راه خدا آن‏چنان‏که باید جهاد کردى، و به کتابش عمل نمودى، و روشهاى پیامبرش
(درود خدا بر او خاندانش) را پیروى کردى، تا خدا تو را به جوارش خواند، و با اختیاراتش
تو را به جانب خود قبض روح نمود، و دشمنانت را ملزم به‏ حجت کرد، با آنچه توراست
از حجتهاى رسا بر همه مخلوقاتش. خدایا قرار ده نفسم را آرام‏ در برابر تقدیرت، خشنود
به قضاوتت، حریص به ذکر و دعایت، عاشق به برگزیده‏ دوستانت، محبوب در زمین و
آسمانت، شکیبا بر نزول بلایت، سپاسگذار بر فزونى‏ نعمتهایت، یادکننده کامل عطاهایت،
مشتاق به شادى دیدارت، توشه برگیرنده تقوا براى روز پاداشت، پیرو روشهاى اولیایت،
جداکننده از اخلاق دشمنانت، غافل از دنیا به‏ سپاس و ثنایت.

پس روى مبارک خود را بر قبر گذاشت و گفت:

اللهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِینَ إِلَیْکَ
وَالِهَةٌ وَ سُبُلَ الرَّاغِبِینَ إِلَیْکَ شَارِعَةٌ وَ أَعْلامَ الْقَاصِدِینَ
إِلَیْکَ وَاضِحَةٌ وَ أَفْئِدَةَ الْعَارِفِینَ مِنْکَ فَازِعَةٌ وَ أَصْوَاتَ
الدَّاعِینَ إِلَیْکَ صَاعِدَةٌ وَ أَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ وَ
دَعْوَةَ مَنْ نَاجَاکَ مُسْتَجَابَةٌ وَ تَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَیْکَ
مَقْبُولَةٌ وَ عَبْرَةَ مَنْ بَکَى مِنْ خَوْفِکَ مَرْحُومَةٌ وَ الْإِغَاثَةَ
لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِکَ مَوْجُودَةٌ [مَبْذُولَةٌ] وَ الْإِعَانَةَ لِمَنِ
اسْتَعَانَ بِکَ مَبْذُولَةٌ [مَوْجُودَةٌ] وَ عِدَاتِکَ لِعِبَادِکَ مُنْجَزَةٌ
وَ زَلَلَ مَنِ اسْتَقَالَکَ مُقَالَةٌ وَ أَعْمَالَ الْعَامِلِینَ لَدَیْکَ
مَحْفُوظَةٌ وَ أَرْزَاقَکَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْکَ نَازِلَةٌ وَ
عَوَائِدَ الْمَزِیدِ إِلَیْهِمْ وَاصِلَةٌ وَ ذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِینَ
مَغْفُورَةٌ وَ حَوَائِجَ خَلْقِکَ عِنْدَکَ مَقْضِیَّةٌ وَ جَوَائِزَ السَّائِلِینَ
عِنْدَکَ مُوَفَّرَةٌ وَ عَوَائِدَ الْمَزِیدِ مُتَوَاتِرَةٌ وَ مَوَائِدَ
الْمُسْتَطْعِمِینَ مُعَدَّةٌ وَ مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ [لَدَیْکَ‏] مُتْرَعَةٌ
اللهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی وَ اقْبَلْ ثَنَائِی وَ اجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَ
أَوْلِیَائِی بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ
إِنَّکَ وَلِیُّ نَعْمَائِی وَ مُنْتَهَى مُنَایَ وَ غَایَةُ رَجَائِی فِی
مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ

خدایا دلهاى‏ فروتنان، سرگردان به سوى توست، و راه‏هاى مشتاقان به درگاهت نمایان است، و نشانه‏هاى قاصدان کوى‏ات‏ پیداست، و دلهاى عارفان از تو هراسان است، و صداى خوانندگان به جانب تو بلند است، و درهاى‏ اجابت به رویشان گشوده، و دعاى آنکه با تو مناجات کرد مستجاب است، و توبه کسى‏که به سوى تو بازگشت پذیرفته است، و اشک کسى‏که از ترس تو گریه کرد مورد رحم است، و فریادرسى براى کسى‏که از تو فریاد خواست آماده است، و کمک براى کسى‏که از تو کمک خواست رایگان است، و وعده‏هایت براى بندگانت وفا شده، و لغزش آن‏که از تو پوزش خواست نادیده گرفته شده، و اعمال عمل‏ کنندگان نزد تو محفوظ است، و روزیهایت از جانب تو به سوى مخلوقات‏ فرود آینده است، و بهره‏هاى فزون به سویشان پیوسته است، و گناهان آمرزش‏جویان آمرزیده است، و حاجات خلق نزد تو برآورده است، و جایزه‏هاى خواستاران، پیش تو کامل گشته است، و عایدات افزون‏ پیاپى است، و سفره‏هاى خواهندگان طعام آماده، و حوضهاى تشنگان لبریز است. خدایا دعایم را مستجاب کن، و ستایشم را بپذیر، و بین من و اولیایم جمع کن، به حق محمّد و على و فاطمه و حسن‏ و حسین، تو ولى‏نعمت و ‌‌نهایت آرزو و هدف امید منى در بازگشتگاه و محلّ اقامتم.

در کتاب