Discoverخوانش‌های گنجورسعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ  ۱۳۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

Update: 2025-12-15
Share

Description

غزل شمارهٔ ۱۳۱ از (سعدی » دیوان اشعار » غزلیات) را با خوانش محمدرضا مومن نژاد بشنوید.


فایل صوتی متناظر را می‌توانید در قالب mp3 از این نشانی (اندازه 5.16 مگابایت) دریافت کنید.


متن خوانش:


دوشم آن سنگ دل پریشان داشت



یار دل برده دست بر جان داشت




دیده در می‌فشاند در دامن



گوییا آستین مرجان داشت




اندرونم ز شوق می‌سوزد



ور ننالیدمی چه درمان داشت




می‌نپنداشتم که روز شود



تا بدیدم سحر که پایان داشت




در باغ بهشت بگشودند



باد گویی کلید رضوان داشت




غنچه دیدم که از نسیم صبا



همچو من دست در گریبان داشت




که نه تنها منم ربوده عشق



هر گلی بلبلی غزل خوان داشت




رازم از پرده برملا افتاد



چند شاید به صبر پنهان داشت




سعدیا ترک جان بباید گفت



که به یک دل دو دوست نتوان داشت

Comments 
In Channel
loading
00:00
00:00
x

0.5x

0.8x

1.0x

1.25x

1.5x

2.0x

3.0x

Sleep Timer

Off

End of Episode

5 Minutes

10 Minutes

15 Minutes

30 Minutes

45 Minutes

60 Minutes

120 Minutes

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ  ۱۳۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۱ با خوانش محمدرضا مومن نژاد

محمدرضا مومن نژاد