ما از روزی که واردِ این دنیا می‌شویم

همیشه، همه‌جا و همه‌کس

فقط درباره‌ی این صحبت کرده‌اند که

چگونه بیشتر بدست آوریم.

شاید هرگز نشنیده باشی

درباره‌ی این صحبت کنند که

چگونه رها کنی.

با رها کردنِ جریانِ افکار

سکونِ درون پدیدار می‌شود

و تو از شرطی‌شدگیِ هزاران‌ساله‌ی بشر

رها می‌شوی،

این حقیقتاً رهاییِ بزرگی است.

شکافِ میانِ این فکر

و فکرِ بعدی،

به مرور بیشتر می‌شود

و در همان شکاف است که سکون تجربه می‌شود.

بعداً درمی‌یابی که سکونِ درون همیشه بوده

و افکار اساساً در همین سکون پدیدار و ناپدید می‌شوند.

آگاهی همان امکانِ ساکنی است که

افکار

احساسات

و همه‌ی اشکال در آن پدیدار می‌شوند.

و آن امکان تویی.