دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد ۱۱۷

کسی که حسنِ خط دوست در نظر دارد ۱۱۶

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد ۱۱۵

همای اوج سعادت به دام ما افتد ۱۱۴

بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد ۱۱۳

آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد ۱۱۲

عکس روی تو چو در آینه‌ی جام افتاد ۱۱۱

پیرانه‌سرم عشق جوانی به سر افتاد ۱۱۰

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ۱۰۹

خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد ۱۰۸

حسن تو همیشه در فزون باد ۱۰۷

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد ۱۰۶

صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد ۱۰۵

جمالت آفتاب هر نظر باد ۱۰۴

روز وصل دوستداران یاد باد ۱۰۳

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد ۱۰۲

شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد ۱۰۱

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد ۱۰۰

دل من در هوای روی فرخ ۰۹۹

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح ۰۹۸