اپیزود هفدهمبیشتر ما با این باور بزرگ شده‌ایم که آدم‌ها، برخی ویژگی‌های خوب و بد دارند و برای اینکه دیگران ما را قبول داشته باشند باید خودمان را از شر صفات بد رها سازیم یا آنها را پنهان کنیم. بدین ترتیب ما بخشی از وجود خود را نادیده می‌گیریم و سرکوب می‌کنیم. اما نتیجه‌ی این کار، محروم ساختن خود از تعادل، یکپارچگی شخصیت و موهبت‌های پنهان، در بخشِ تاریکِ وجودمان یعنی «سایه‌ی شخصیت» استسرکوب کردن سایه‌ها به دو دلیل آثار مخربی بر حال روانی و کیفیت زندگی داردیک - تعادل و سلامت روانی ما در گرو آن است که بخش خودآگاه وجود ما و سایه بتوانند باهم زندگی کنند. بنابراین سرکوب سایه با قوی‌تر کردن آن، تعادل روانی ما را به‌هم می‌زند و باعث بروز انواع ناهنجاری‌ها و مشکلات روانی می‌شود.دو- سایه صرفا دارای جنبه‌های منفی نیست. همان‌طور که یونگ گفته است «اگر گرایش‌های سرکوب‌شده‌ی سایه فقط بد بودند، مشکلی وجود نداشت. با اینکه سایه، عموما حقیر، ابتدایی، وحشی و غیرقابل پیش‌بینی است، اما به‌طور مطلق بد نیست و دارای جنبه‌های مثبتی مثل صفات برجسته‌ی کودکانه و معصومانه است که می‌تواند باعث ایجاد شور و حال و زیبایی در زندگی انسان شود.» به جای سرکوب کردن سایه‌های خود، باید تمام جوانب آن را بپذیریم و آن را به عنوان بخشی واقعی از وجود خود قبول کنیم، زیرا سایه‌ی ما، شخصیت اصلی ما را در بر دارد. با سرکوب سایه، علاوه بر دچار شدن به عدم تعادل و ناهنجاری، خود را از ارزش‌ها و مواهب آن نیز محروم می‌کنیم.پادکست هیربُد و هِرمِس یک گفتگوی دوستانه است بر سر مسائل و دغدغه‌های فرهنگی اجتماعی مشترک ما ایرانی ها. یادگیری مبتنی بر شبیه‌سازی، انسان را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد تا درک مطالب آسانتر و روان‌تر باشد. ما هم قصد داریم تا با شبیه سازی از یک گفتگو ساده مبتنی بر تعامل و درک متقابل در مواجهه با اتفاقات و اختلاف نظرها بر سر مسائل، فضایی فراهم کنیم تا ذهن مخاطب فارسی زبان هر آن‌چه احتیاج دارد به صورت پویا و انتخابی از آن بیاموزد.امیدوارم این تمرین، دَری به سوی فردایی بهتر که استحقاق آن را داریم، برای ما باز کند.