اپیزود هجدهم

نقاب شخصیت از منظر کارل یونگ، به شخصیت های کاذبی که هر یک از ما ممکن است داشته باشیم اشاره دارد. نقاب شخصیت یا پرسونا، ابزاری بود که دوران یونان باستان به هنگام نمایش تئاتر بر چهره می زدند. شخصیت هایی که می بایست به صورت نمایشی بر روی صحنه می رفتند، هر یک دارای نقابی بودند که آن را جلوی صورت خود قرار می دادنددر واقعیت هم بسیاری از ما الگوی خاصی از رفتار در جامعه را برای خود انتخاب می کنیم ، که به طور محسوسی با "من" واقعی ما متفاوت است و قواعد بازی خود را دیکته می کند. در عمل تعداد بسیار کمی از افراد به خود اجازه می دهند در هر شرایطی طبیعی و صادقانه رفتار کنند. با وجود این واقعیت که این رفتار همیشه مناسب نیست و اغلب مشکلاتی را برای ما ایجاد می کند ، اکثر افراد ترجیح می دهند دائما پشت ماسک های مختلف پنهان شوند. ماسک ها هنگامی استفاده می شوند که فردی به خود اعتماد ندارد و به شدت به نظرات دیگران وابسته است. بسیاری متقاعد شده اند که با قرار دادن یک ماسک خاص ، ایمن هستند و می توانند از انتقاد و ارزیابی های منفی جلوگیری کنند. درست است اما گاهی اوقات نقش اجتماعی انتخاب شده ، منفی و پیچیدگی بیشتری دارد و از دنیای درونی "بازیگر" محافظت نمی کند. البته ، توجه داشته باشیم که تفاوت زیادی بین رفتار حرفه ای ، اخلاق ، قوانین خوش اخلاقی و نقابی وجود دارد که کاملاً خود شما را پنهان می کند. رعایت هنجارهای رفتاری نشانه ای از فرم خوب است ، ولی انتخاب یک نقش خاص نشان دهنده یک مشکل پنهان است.

پادکست هیربُد و هِرمِس یک گفتگوی دوستانه است بر سر مسائل و دغدغه‌های فرهنگی اجتماعی مشترک ما ایرانی ها. یادگیری مبتنی بر شبیه‌سازی، انسان را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد تا درک مطالب آسانتر و روان‌تر باشد. ما هم قصد داریم تا با شبیه سازی از یک گفتگو ساده مبتنی بر تعامل و درک متقابل در مواجهه با اتفاقات و اختلاف نظرها بر سر مسائل، فضایی فراهم کنیم تا ذهن مخاطب فارسی زبان هر آن‌چه احتیاج دارد به صورت پویا و انتخابی از آن بیاموزد.امیدوارم این تمرین، دَری به سوی فردایی بهتر که استحقاق آن را داریم، برای ما باز کند.