در فرهنگ سیاسی متأخر سیاره، اصطلاح سکولاریسم (secularism) به وضعیتی اطلاق می‌شود که دو نهاد کهنسال بشری، یعنی نهاد دین و نهاد حکمرانی، از یکدیگر جدا نگه داشته شوند؛ به‌طوری که دولت یا همان نهاد حکمرانی - دست بالا را در اداره جامعه، وضع قانون و اجرای آن داشته باشد.

از منظر تاریخی، سکولاریسم پدیده‌ای متعلق به جهان مدرن نیست. سوابق دولت‌های سکولار به دولت‌شهرهای یونان باستان بازمی‌گردد. در دولت‌شهرهای یونان باستان، اگرچه دین در عرصه‌ی عمومی حضوری قوی داشت، اما دولت‌ها بر مبنای ایدئولوژی دینی اداره نمی‌شدند. دولت‌ها در حقیقت، تنها ادیان را مراعات می‌کردند. در تاریخ میانه‌ی ایران و آسیا، دوران امپراطوری مغول نیز دست‌کم در اوایل کار خود به صورت سکولار عمل می‌کرد. چنگیز خان، بنیان‌گذار امپراطوری مغول، خود مذهبی شَمَنی داشت؛ اما این مذهب را به مردمان سرزمین‌هایی که فتح می‌کرد تحمیل نکرد. او دستور تاسیس نهادی را داد که آزادی ادیان مختلف را تضمین می‌کرد. رهبران ادیان بزرگ در دوران چنگیز خان و تا مدت‌ها پس از او، از پرداخت مالیات معاف بودند و مجاز بودند که معابد و مراکز دینی خود را داشته باشند. نهاد حکمرانی در این دوره، نه یک دین، بلکه چند دین را در کنار هم و به موازات هم به رسمیت می‌شناخت. جانشینان چنگیز خان به مرور، خود به ادیانی درآمدند که در قلمرو محلی، حاکمیت آنها دست‌بالا را در میان مردم داشت. در نتیجه در سرزمین‌های ایرانی، اغلب مردم مسلمان شدند.

در این ویدیو درباره انواع و اقسام سکولاریسم مانند «سکولاریسم نرم، «سکولاریسم مساعده‌گر» و «نیاز به سکولاریسم» بیشتر بدانیم.

صفحه اینستاگرام آموزشکده توانا:

http://instagram.com/tavaana

کانال تلگرام آموزشکده توانا:

https://t.me/Tavaana_TavaanaTech

#آموزشکده_توانا #گفت_و_شنود #سکولاریسم