بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (۱)

سوگند به اسبان دونده‌ای که همهمه‌کنان [به‌سوی میدان جهاد] می‌تازند! (١)

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (۲)

و به اسبانی که با کوبیدن سُمِشان بر سنگ‌ها جرقّه می‌جهانند! (٢)

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (۳)

و به سواران مجاهدی که هنگام صبح غافل‌گیرانه [به دشمن] هجوم می‌برند! (٣)

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (۴)

و با آن [هجوم] گرد و غبار فراوانی برمی‌انگیزند (۴)

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (۵)

پس [در آن هنگامه] در بین گروهی دشمن درآیند (۵)

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (۶)

که همانا انسان به پروردگارش بسیار ناسپاس است (۶)

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (۷)

و البته خودش بر این [ناسپاسی] گواه است (٧)

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (۸)

و البته او به سبب عشق و دلدادگی به ثروت، به شدت بخیل است (٨)

أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (۹)

آیا نمی‌داند وقتی آنچه را در گورهاست بیرون می‌ریزند (٩)

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (۱۰)

و آنچه را در سینه‌هاست آشکار می‌کنند؟‌! (١٠)

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (۱۱)

به‌راستی در آن روز پروردگارشان به آنان [و احوال و اعمالشان به‌صورتی دقیق] آگاه است (١١)