بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (۱)

چون زمین را با شدیدترین لرزشش بلرزانند (١)

وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (۲)

و زمین بارهای گِرانَش را بیرون اندازد (٢)

وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا (۳)

و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ (٣)

يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (۴)

آن روز زمین اخبارش را گزارش می‌دهد (۴)

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا (۵)

زیرا پروردگارت به او وحی کرده است (۵)

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (۶)

در آن روز مردم گروه‌گروه بازمی‌گردند تا اعمال [مجسّم یافته خود را به‌صورت نعمتِ بهشت یا عذابِ دوزخ] نشانشان دهند (۶)

فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (۷)

پس هرکس هم‌وزن ذرّه‌ای نیکی کند، آن را می‌بیند (٧)

وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (۸)

و [نیز] هرکس هم‌وزن ذرّه‌ای بدی کند، آن را می‌بیند‌ (٨)