بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

الْقَارِعَةُ (۱)

آن حادثۀ کوبنده (١)

مَا الْقَارِعَةُ (۲)

چیست آن حادثه کوبنده؟ (٢)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ (۳)

و تو چه می‌دانی آن حادثۀ کوبنده چیست؟ (٣)

يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ (۴)

روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه‌های پراکنده‌اند! (۴)

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (۵)

و کوه‌ها مانند پشمِ رنگین حلاجی‌شده [از هم باز] می‌شوند، (۵)

فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ (۶)

امّا کسی که اعمالِ وزن‌شده‌اش سنگین [و با ارزش] است (۶)

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (۷)

در زندگی خوش و پسندیده‌ای است (٧)

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ (۸)

و امّا کسی که اعمالِ وزن‌شده‌اش سبُک [و بی‌ارزش] است (٨)

فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ (۹)

پناهگاهش «هاویه» است (٩)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ (۱۰)

تو چه می‌دانی هاویه چیست؟ (١٠)

نَارٌ حَامِيَةٌ (۱۱)

آتشی است بسیار پُرحرارت و سوزان! (١١)