گفته می‌شود که رود، پیش از ورود به دریا، از ترس بر خودش می‌لرزد. او برمی‌گردد و به راهی که آمده بود نگاهی می‌اندازد. سفرش را از قله‌ی کوه‌ها آغاز کرده بود، مسیر پرپیچ‌وخمی را از میان جنگل‌ها و روستاها سپری کرده بود و حالا، درست روبه‌روی خودش، اقیانوس وسیعی را می‌دید؛ اقیانوسی که ورود به آن برایش همچون محوشدنی همیشگی بود. اما راه دیگری وجود نداشت. رودخانه نمی‌توانست به عقب بازگردد. هیچ‌کس نمی‌تواند به عقب بازگردد. در هستی، بازگشت به عقب ناممکن است. 🌿🌿🌿 ادامه نوشتار بعدی یک:👈

Oct 13th

Reply (5)

Allen watts

سپاس از گردش کیهان که همون موقعی که در آستانه ام این آگاهی رو به من رسوند.

May 13th

Ailar Taras

ذهن یک ابزار فیزیکی مفیده که وقتی بدونیم جای هویتمون نیست میتونه خدمت کنه و وقتی فکر کنیم این مجموعه جای وجود ماست خود به خود مارو تو چرخه گذشته و آینده،غم و شادی میبره ما اینجا نیستیم که جلوی ذهن رو بگیریم ما اینجا هستیم تا بفهمیم چقدر بیکرانیم وقتی ما فکر میکنیم یه فضای کوچیک هستیم که فکرا میتونه مارو بالا پایین کنه این یعنی باز هم خودمون رو به فکر وصل کردیم و کوچیکی اون شده کوچیکیه چیزی که فکر میکنیم خودمون هستیم ولی زمانی که حضور داشته باشیم،بپذیریم،خوشامد بگیم همه چی جا میشه

May 13th

farideh behdar

عالییی امیدجان این اپیزود بسیار بسیار روشنگری داشت سپاس از شمادقیقا همینه تا زمانیکه از اتفاقات و درد اون اتفاقها عبور نکنیم جهان آنقدر تکرارشون میکنه تا آگاهتر بشیم ر مسیرتون روشن 🙏🏻🤍

May 13th

In Channel