سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم ۳۷۹

ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم ۳۷۸

ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم ۳۷۷

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم ۳۷۶

صوفی بیا که خرقه‌‌ی سالوس برکشیم ۳۷۵

بیا تا گل برافشانیم ۳۷۴

خیز تا خرقه‌ی صوفی به خرابات بریم ۳۷۳

بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم ۳۷۲

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم ۳۷۱

صلاح از ما چه می‌جویی ۳۷۰

ما ز یاران چشم یاری داشتیم ۳۶۹

خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم ۳۶۸

فتوی پیر مغان دارم و قولی‌ست قدیم ۳۶۷

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم ۳۶۶

عمری‌ست تا به راه غمش رو نهاده‌ايم ۳۶۵

ما بی‌غمان مست دل‌ازدست‌داده‌ايم ۳۶۴

دردم از یار است و درمان نیز هم ۳۶۳

دیدار شد میسر و بوس و کنار هم ۳۶۲

آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم ۳۶۱

گر از این خان غریبان به سوی خانه روم ۳۶۰