شب 14

دو هفته شد که ازت بیخبرم ولی میتونم حدس بزنم که حس تو هم مثل خودم دلت حسابی پریشونه. انگشتام موقع نوشتن میلرزه. میدونم چقدر به حمایتم نیاز داری تا حسابی بهت انرژی بدم و بفرستمت به میدون. حسابی جون دار بشی و برنامه و کارات رو از پیش ببری. خودمم دلم همین رو میخاد. بهت بگم که تو میتونی ، مطمنم از پسش برمیای و بعدش از عملکرد پرقدرتت حسابی کیف کنم. نتیجه قسمتی از خوشحالی زندگیه من و توست. ما یاد گرفتیم خود مسیر مهمترین قسمت هر اتفاقی هست. مسیر بین من و تو هم دقیقا همین ماجراست. که میدونم نقطه تلاقی من و تو یه شروع جذاب دیگس. جفتمون منتظر اون لحظه ایم. من همینجا منتظرت هستم. شازده کوچولوم تا از سیارت بزنی بیرون و بیای سمتم و پیدام کنی. من یه بار پیدات کردم حالا نوبت توست. قربون قدوبالات بشم وروجکم