سحرگاهان که مخمور شبانه ۴۲۸

چراغ روی تو را شمع چرخ پروانه ۴۲۷

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه ۴۲۶

دامن‌کشان همی‌شد در شَرب زرکشیده ۴۲۵

از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای ۴۲۴

دوش رفتم به در میکده خواب‌آلوده ۴۲۳

ای که با سلسله‌ی زلف دراز آمده‌ای ۴۲۲

در سرای مغان رفته بود و آب‌زده ۴۲۱

ناگهان پرده برانداخته‌ای يعنی چه ۴۲۰

وصال او ز عمر جاودان به ۴۱۹

گر تیغ بارد در کوی آن ماه ۴۱۸

عیشم مدام است از لعل دلخواه ۴۱۷

خنک نسیم معنبر شمامه‌ی دلخواه ۴۱۶

ای پیک راستان خبر یار ما بگو ۴۱۵

گلبن عیش می‌دمد ساقی گل‌عذار کو ۴۱۴

خط عذار یار که بگرفت ماه از او ۴۱۳

مرا چشمی‌ست خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو ۴۱۲

تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک‌سای تو ۴۱۱

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو ۴۱۰

ای خون‌بهای نافه‌ی چین خاک راه تو ۴۰۹