بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ

الْقَارِعَةُ ﴿١﴾ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿٥﴾ فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿٦﴾ فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿٨﴾ فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿٩﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿١٠﴾ نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿١١﴾

به نام خداوند رحمتگر مهربان

كوبنده، (۱) چيست كوبنده؟ (۲) و تو چه دانى كه كوبنده چيست؟ (۳) روزى كه مردم چون پروانه‌[هاى‌] پراكنده گردند، (۴) و كوه‌ها مانند پشم زده‌شده رنگين شود. (۵) اما هر كه سنجيده‌هايش سنگين برآيد، (۶) پس وى در زندگى خوشى خواهد بود! (۷) و اما هر كه سنجيده‌هايش سبك بر آيد، (۸) پس جايش «هاويه» باشد. (۹) و تو چه دانى كه آن چيست؟ (۱۰) آتشى است سوزنده (۱۱)

سوره قارعه صد و یکمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام جای دارد. نام سوره از واژه «القارعه» در آیه اول گرفته شده که یکی از نام‌های قیامت و به معنای کوبنده است. سوره قارعه درباره قیامت و وقایع آن است و از پاداش کارهای نیک و مجازات گناهان سخن می‌گوید. در روایات آمده است، هر کس این سوره را تلاوت کند، پرونده اعمالش در روز قیامت پربار خواهد بود.