بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾ إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿٢﴾ فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَـٰذَا الْبَيْتِ ﴿٣﴾ الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿٤﴾

به نام خداوند رحمتگر مهربان

براى الفت‌دادن قريش، (۱) الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان، [خدا پيلداران را نابود كرد.] (۲) پس بايد خداوندِ اين خانه را بپرستند؛ (۳) همان [خدايى‌] كه در گرسنگى غذايشان داد، و از بيم [دشمن‌] آسوده‌خاطرشان كرد. (۴)

سوره قریش یا ایلاف صد و ششمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام قرآن جای دارد. این سوره را از آن جهت که درباره همبستگی قریش سخن می‌گوید، قریش یا ایلاف نامیده‌اند. این سوره نعمت‌های خدا به قریش و وظایف آنان را در برابر این نعمت‌های الهی بیان می‌کند. از پیامبر(ص) نقل شده هر كس سوره قریش را قرائت کند، خداوند به تعداد هر یک از طواف‌كنندگان و معتكفان در مسجد الحرام ده حسنه به او می‌دهد.