بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ

أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿١﴾ فَذَٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿٢﴾ وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿٣﴾ فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿٤﴾ الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿٥﴾ الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿٦﴾ وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿٧﴾

به نام خداوند رحمتگر مهربان

آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‌خواند، ديدى؟ (۱) اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‌راند، (۲) و به خوراك‌دادن بينوا ترغيب نمى‌كند. (۳) پس واى بر نمازگزارانى (۴) كه از نمازشان غافلند، (۵) آنان كه ريا مى‌كنند، (۶) و از [دادن‌] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه‌] خوددارى مى‌ورزند. (۷)

سوره ماعُون یا سوره أَرَأَيْتَ الَّذِي صد و هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام جای دارد. نام ماعون از کلمه آخر این سوره گرفته شده و به معنای زکات یا هر چیز مفیدی است. در این سوره صفات منکران قیامت آمده است. قرآن می‌گوید این افراد انفاق نمی‌کنند، نماز را سَرسَری می‌گیرند و ریا می‌کنند.

گفته شده است سوره ماعون درباره ابوسفیان نازل شد. فضیلت‌هایی برای تلاوت این سوره ذکر شده است، از جمله اینکه هر كس سوره ماعون را پس از نماز عشا قرائت کند، خداوند او را می‌بخشد و تا وقت اذان صبح او را حفظ می‌كند.