غزل شمارهٔ ۱۱۴- دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست

غزل شمارهٔ ۱۰۴- مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست

غزل شمارهٔ ۱۰۳- ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست

غزل شمارهٔ ۱۰۲- تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست

غزل شمارهٔ ۱۰۱- ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست2

غزل شمارهٔ ۱۰۰- این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست ves1

2غزل شمارهٔ ۹۹- صبح می‌خندد و من گریه کنانversion 2 از غم دوست

1غزل شمارهٔ ۹۹- صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست

غزل شمارهٔ ۹۸- گفتم مگر به خواب ببینم خیال دوست

غزل شمارهٔ ۹۷- صبحی مبارکست نظر بر جمال دوست

غزل شمارهٔ ۹۵- آن که دل من چو گوی در خم چوگان اوست

غزل شمارهٔ ۹۴- خورشید زیر سایه زلف چو شام اوست

غزل شمارهٔ ۹۱- سفر دراز نباشد به پای طالب دوست

غزل شمارهٔ ۹۰- سرمست درآمد از درم دوست

غزل شمارهٔ ۸۹- بتا هلاک شود دوست در محبت دوست

غزل شمارهٔ ۸۸- با خردمندی و خوبی پارسا و نیکخوست

غزل شمارهٔ ۸۷- گر کسی سرو شنیده‌ست که رفته‌ست این است

غزل شمارهٔ ۸۶- بخت جوان دارد آن که با تو قرینست

غزل شمارهٔ ۸۴- ز من مپرس که در دست او دلت چونست

غزل شمارهٔ ۸۳- مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست