Юля Цімафеева — паэтка, урошчаная каранямі ў свой род і зямлю. Менавіта вясковае дзяцінства дало Юлі сапраўды экзістэнцыйныя назіранні — нараджэння і памірання ўсяго жывога або прыгажосці зорак. І як бы далёка аўтарка ні была ад дому, вёска бясконца праяўляецца ў яе вершах вытанчанымі і змрочнымі вобразамі. 

Паэзія Юлі — шмат у чым дакументальная, заснаваная на маленькіх гісторыях, на аскепках памяці. Нядаўна яна скончыла новую кнігу вершаў, у якой паводле лістоў і сведчанняў блізкіх піша сваю гісторыю выгнання — высялення яе сям’і з вёскі, якая апынулася ў зоне адчужэння.  

У чарговым выданні падкасту Юля Цімафеева распавядае пра дакументальную паэзію, якая згладжвае рэчаіснасць. Як пісала “Менскі дзённік” у пальчатках ангельскай мовы. Пра мастацтва Ансельма Кіфера і Луіз Буржуа, якія заўжды натхняюць. А таксама тлумачыць, навошта чытае ўсе раманы Альгерда Бахарэвіча ўголас і як яе захапаленне калажамі звязана з траўмай эміграцыі.

Асабістыя падзеі

00:00 Адкуль бяруцца кнігі

02:27 Як Ясенін і Мандэльштам адкрылі паэзію ў 3D

04:08 Экзістэнцыя вясковага жыцця

06:00 Імя Юля ў гонар паэткі

08:02 Як у 14 гадоў з’ехала ад бацькоў

09:45 Досвед высялення і страты дома

17:05 Паездка ў Германію і адкрыццё іншага свету

20:03 Калаж і досвед эміграцыі

22:48 Узрушэнне Вальжынай Морт

23:41 Сустрэча з Альгердам Бахарэвічам

Творчыя прыёмы

27:11  Пісьменніцкія рытуалы

30:04 З чаго пачынаюцца вершы

32:51 Што дае пісанне на замежнай мове

37: 22 Як рабіць персанажамі блізкіх людзей

41:55 Пісьменніцкія страхі і як іх перамагчы

43:41 Ці ўплывае перакладчыцкая праца на паэзію

46:08 Ці можа паэзія прадбачыць

47:50 Што прываблівае больш — працэс ці вынік

48:47 Тры парады тым, хто піша