Мастачка Лізавета Лянкевіч робіць нечакана прывабнымі заезджаныя творы белліту: удыхнула новае жыццё ў “Новую зямлю”, аднавіла “Палескіх рабінзонаў”, упрыгожыла “Шляхціца Завальню”. Дзякуючы яе ілюстрацыям, гэтыя кніжкі зноў ахвотна купляюць і пераасэнсоўваюць.

Але шлях да гэтых праектаў быў даволі пакручасты: трэба было пасля Акадэміі мастацтваў наважыцца выправіцца ў вольнае плаванне, пазмагацца са спакусай маляваць для айці-карпарацый і прыняць як факт нестабільнасць жыцця вольнага мастака. Як Лізе гэта ўдалося — слухайце ў падкасце.

00:48 Ці патрэбная ілюстратару акадэмічная адукацыя. Вучоба як камунікацыя і спроба знайсці кола “сваіх”

03:50  Крызіс і пошук сябе пасля заканчэння акадэміі. Каму патрэбна мастацтва?

07:15 Афармленне “Акадэміі доктара Клякса” і праца з ілюстратаркай Монікай Гануляк як новы этап у творчым развіцці

13:20 Якія тэндэнцыі пераважаюць у беларускай ілюстрацыі?

13:46 Праца з серыяй кніг “Палескія рабінзоны”, “Новая зямля”, “Шляхціц Завальня”

15:38 “Палескія рабінзоны” – улюбёны твор бацькі

17:26 Як прыдумваюцца ілюстрацыі для кніжкі і як адбываецца сам працэс малявання

20:52 Праца над ілюстраваннем “Новай зямлі” 

30:30 Як Ліза выпрацоўвала свой стыль. Нагледжанасць і досвед

33:37 Тэндэнцыі ў сусветнай ілюстрацыі

34:34 “Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях”: як быць з “нячысцікамі”

41:12 Запатрабаванасць працы як крыніца натхнення: “Я радуюся, калі людзі радуюцца!”

45:34 Куды рушыць тым, хто хоча займацца ілюстрацыяй

Усе падкасты "Літрадыё"

Litradio.by